موشک سایندوایندر

آلمان را باید خواستگاه بسیاری از تسلیحات کنونی دانست. یکی از تسلیحات مدرن و بسیار موثر امروزی موشکهای هوا به‌ هوای گرمایاب هستند.

آنچه امروز تحت عنوان موشک ایم-۹ سایندوایندر می‌شناسیم اقتباسی است از تسلیحات هدایت شونده با جستجوگر فروسرخ آلمانی که در طی جنگ جهانی دوم توسعه یافتند اما به علت ضیق وقت امکان بلوغ نیافتند.

اولین بار مهندسان آلمانی در اوایل جنگ جهانی دوم به فکر استفاده از جستجوگر فروسرخ در نسل جدید تسلیحات هدایت شونده خود افتادند که کاملترین نمونه آن جستجوگر فروسرخ هامبورگ نصب شده بر بمب هدایت شونده ضد کشتی بی‌وی ۱۴۳ بود.

اغلب مهندسان این پروژه پس از اتمام جنگ توسط صنایع دفاعی انگلیس و آمریکا مورد استفاده قرار گرفتند که نتیجه تلاشهای گروه آمریکایی در گام اول توسعه موشکی هوابه‌هوا با جستجوگر فروسرخ شد که ما امروزه این موشک را تحت عنوان ایم-۹ سایندوایندر می‌شناسیم.

توسعه سایندوایندر در سال ۱۹۴۶ در مرکز آزمایش تسلیحات دریایی اینیوکرن کالیفرنیا که نام کنونی آن مرکز تسلیحات هوادریای چاینالیک است توسط مک لین کلید خورد. این پروژه در سال ۱۹۵۰ نام رسمی سایندوایندر را که نام نوعی مار سمی است به خود گرفت. این مار برای شکار در شب از حسگرهای فروسرخ بهره می‌برد.

موشک ایم-۹ اولین بار در سال ۱۹۵۲ شلیک شد و یک سال بعد در جریان تست بر فراز چاینالیک موفق به شکار یک پهپاد آزمایشی شد. در آن زمان نیروی هوایی آمریکا به صورت موازی بر روی پروژه موشک هوابه‌هوای ایم-۴ فالکن کار می‌کرد که خیلی زود مشخص شد در مقابل سایندوایندر حرف چندانی برای گفتن ندارد. به زودی نیروی هوایی هم تمام فالکنهای خود را با این موشک جایگزین کرد.

منبع: aerospace_technologist

Special Armament

مطالب مرتبط

Stumble Upon Delicious

Cloob Digg

نظر شما

به روایت مذهبی ها

آخرین اخبار


	بله

	خیر