کد خبر: ۸۱۵
تاریخ انتشار: ۰۹ تير ۱۳۹۶ - ۱۵:۲۶-30 June 2017
نوعی راکت‌انداز چندتایی است که در پی حملات برق آسای ارتش آلمان به روسیه و پیشروی سریع در خاک شوروی برای مقابله با آن نخستین بار توسط روسها ساخته شد .
کاتیوشا (به روسی: Катюша) به‌طور گسترده در جنگ جهانی دوم استفاده شد. کاتیوشا در مقایسه با توپ‌های جنگی توانایی شلیک حجم عظیمی از مواد منفجره را در بازه زمانی کوتاهی به سوی دشمن داشت، اما دقت کمتری داشته و مدت زمان گلوله‌گذاری دوباره آن طولانی بود. کاتیوشا سلاحی ارزان بود که امکان تولید انبوه سریع آن مهیا بود و معمولا بر روی کامیون سوار می‌شد و نخستین توپخانه خودکششی به شمار می‌رفت که در شوروی به تولید انبوه رسید.
قدرت تحرک بالای کاتیوشا مزیت دیگر آن بود که به آن این توانایی را می‌بخشید که پس از شلیک تغییر مکان داده و از ردیابی خود توسط دشمن و مواجهه با آتش ضدتوپخانه دشمن جلوگیری کند.
کاتیوشا ساختار ساده‌ای داشته و از یک ردیف ریل‌های افقی تشکیل می‌شد که راکت‌ها بر روی آنها نصب شده و یک اسکلت تاشونده در زیر آن قرار می‌گرفت تا ریل‌ها را بالا برده و در حالت شلیک قرار دهد. این سلاح بر روی خودروهایی چون کامیون، شاسی تانک، تراکتورهای توپخانه‌ای، قطارهای زر‌ه‌پوش و قایق و کشتی سوار می‌شد. کاتیوشا نسبت به توپ‌های جنگی دقت بسیار کمی داشت اما برای بمباران پرحجم بسیار موثر بود و یک آتشبار شامل ۴ کاتیوشای بام-۱۳ توان شلیک ۴ هزار و ۳۵۰ کیلوگرم مواد منفجره را در ۷ تا ۱۰ ثانیه به سوی منطقه‌ای به وسعت ۴۰۰ هزار متر مربع داشت.
از کاتیوشا معمولا در گروههای بزرگ استفاده می‌شد تا حجم آتش بسیار زیاد آنها شوک روانی بزرگی را به دشمن وارد کند. یک خدمه توانا قادر بودند تا بلافاصله پس از شلیک دستگاه را جمع کرده و به مکان دیگری منتقل کنند تا فرصت آتش ضدتوپخانه‌ای برای دشمن فراهم نشود.
ایراد مهم کاتیوشا زمان طولانی بارگذاری دوباره پرتابگرها بود.
کاتیوشا در جریان جنگ جهانی دوم در سه مدل اصلی بام-۱۳ با کالیبر ۱۳۲ میلی‌متری، سبک بام-۸ ۸۲ م‌م و سنگین بام-۳۱ ۳۰۰ م‌م ساخته شد.
پس از جنگ نیز پیشرفت کاتیوشا ادامه یافته و راکت‌اندازهای دیگری بر اساس آن ساخته شدند. امروزه از نام کاتیوشا در اشاره به تمامی راکت‌اندازهای چندگانه مشابه آن استفاده میشود .
قدرت تحرک بالای کاتیوشا مزیت دیگر آن بود که به آن این توانایی را می‌بخشید که پس از شلیک تغییر مکان داده و از ردیابی خود توسط دشمن و مواجهه با آتش ضدتوپخانه دشمن جلوگیری کند.
کاتیوشا ساختار ساده‌ای داشته و از یک ردیف ریل‌های افقی تشکیل می‌شد که راکت‌ها بر روی آنها نصب شده و یک اسکلت تاشونده در زیر آن قرار می‌گرفت تا ریل‌ها را بالا برده و در حالت شلیک قرار دهد. این سلاح بر روی خودروهایی چون کامیون، شاسی تانک، تراکتورهای توپخانه‌ای، قطارهای زر‌ه‌پوش و قایق و کشتی سوار می‌شد. کاتیوشا نسبت به توپ‌های جنگی دقت بسیار کمی داشت اما برای بمباران پرحجم بسیار موثر بود و یک آتشبار شامل ۴ کاتیوشای بام-۱۳ توان شلیک ۴ هزار و ۳۵۰ کیلوگرم مواد منفجره را در ۷ تا ۱۰ ثانیه به سوی منطقه‌ای به وسعت ۴۰۰ هزار متر مربع داشت.
از کاتیوشا معمولا در گروههای بزرگ استفاده می‌شد تا حجم آتش بسیار زیاد آنها شوک روانی بزرگی را به دشمن وارد کند. یک خدمه توانا قادر بودند تا بلافاصله پس از شلیک دستگاه را جمع کرده و به مکان دیگری منتقل کنند تا فرصت آتش ضدتوپخانه‌ای برای دشمن فراهم نشود.
ایراد مهم کاتیوشا زمان طولانی بارگذاری دوباره پرتابگرها بود.
کاتیوشا در جریان جنگ جهانی دوم در سه مدل اصلی بام-۱۳ با کالیبر ۱۳۲ میلی‌متری، سبک بام-۸ ۸۲ م‌م و سنگین بام-۳۱ ۳۰۰ م‌م ساخته شد.
پس از جنگ نیز پیشرفت کاتیوشا ادامه یافته و راکت‌اندازهای دیگری بر اساس آن ساخته شدند. امروزه از نام کاتیوشا در اشاره به تمامی راکت‌اندازهای چندگانه مشابه آن استفاده میشود .
مطالب مرتبط
X Share
نظر شما
به روایت مذهبی ها
نظرسنجی
کرونا چه خواهد شد؟
آخرین اخبار
پربازدیدترین
خبری-تحلیلی
اخلاق و عرفان
سیره علی بن ابیطالب(ع)
سیره رسول الله(ص)
تاریخ صدر اسلام
تاریخ معاصر
زمین
سلامت و تغذیه
نماز و احکام
کتاب و ادبیات
نظامی
کمپر و ون لایف
شیطان و گناهان
روشنفکری دینی
مرگ
آخرالزمان