همۀ افراد بدون استثناء به سوي خدا در حركتند، و در اينجا استثنائي نيست؛ از فقير و غني، عالم و جاهل، مؤمن و كافر، زن و مرد، پير و جوان، عادل و فاسق، و غيرها. و همه شربت مرگ را از جام تجلّي جلال و قهّاريّت حضرتش ميچشند، هَنِيئًا لَهُمْ، و به مقام فناء در ذات او در ميآيند؛ و در مقام فناء في اللَه نه اسمي است و نه رسمي، نه دنيائي و نه آخرتي، نه مادّهاي و نه تجرّدي، و نه خندهاي و نه گريهاي. چون مقام فناء، مقام نيستي محض و نابودي صرف است، و معلوم است هر چيزي كه در آن شائبهاي از تعيّن باشد و بوئي از هستي آن به مشام رسد در آنجا راه ندارد.