هرگز ازعفو و بخششى كه نموده‏ اى پشيمان مباش

بخشی از فرمان امیر المؤمنین علی (ع) به مالک اشتر نخعی:

ای مالک، قلب خويش ‏را نسبت‏ به ملت‏ خود مملو از رحمت و محبت و لطف كن، و همچون حيوان‏ درنده ‏اى نسبت ‏به آنان مباش كه خوردن آنان را غنيمت‏ شمارى! زيرا آنها دوگروه بيش نيستند:يا برادران دينى تو اند، و يا انسانهائى همچون تو، گاه از آنها لغزش و خطا سر مى‏ زند.

ناراحتيهائى به آنان عارض مي گردد، بدست آنان عمدا يا بطور اشتباه كارهائى انجام می شود(در اين موارد) از عفو و گذشت‏ خود آن مقدار به آنها عطا كن، كه دوست دارى خداوند از عفوش به توعنايت كند.

زيرا تو مافوق آنها، و پيشوايت ما فوق تو و خداوند مافوق كسى است‏ كه ترا زمامدار قرارداده است، امور آنان را بتو واگذار كرده،و بوسيله‏ آنها تو را آزمايش نموده است.

هرگز خود را در مقام نبرد با خدا قرار مده!

چرا كه تو تاب كيفر او را ندارى و از عفو و رحمت او بى‏ نياز نيستى.

هرگز ازعفو و بخششى كه نموده‏ اى پشيمان مباش و هيچگاه از كيفرى كه نموده‏ اى به‏ خود مبال و نيز هرگز نسبت‏ به كارى كه پيش مى‏ آيد و راه چاره دارد سرعت‏ به خرج مده.

مگو من مامورم (و بر اوضاع مسلطم)، امر مى‏ كنم و بايد اطاعت‏ شود كه اين موجب دخول فساد در قلب، و خرابى دين، و نزديك شدن تغيير و تحول ‏در قدرت است.

آنگاه كه در اثر موقعيت و قدرتى كه در اختيار دارى، كِبر وعُجب و خودپسندى در تو پديد آيد، به عظمت قدرت و ملك خداوند كه مافوق ‏تو است، نظر افكن! كه اين ترا از آن سر كشى پائين مى‏ آورد و آن شدت وتندى را از تو باز مى‏ دارد و آنچه از دستت رفته است‏ يعنى نيروى عقل و انديشه‏ ات‏ كه تحت تاثير اين خود پسندى واقع شده، به تو باز مى ‏گردد.

مطالب مرتبط