ماجرای حضرت امیر علیه السلام و رمیله

برسی در کتاب مشارق الانوار نقل کرده است:

امیر المؤمنین علی علیه السّلام به رمیله که یکی از شیعیان خاص آن حضرت است و مریض شده بود، فرمود:

ای رمیله دچار تب شدیدی شدی و سپس مقداری سبکی احساس کردی و به مسجد برای نماز آمدی؟

گفت : بلی ای سرور من از کجا دانستی؟ فرمود:

یا رمیله، ما من مؤمن و لا مؤمنة یمرض الّا مرضنا لمرضه، و لا حزن الّا حزنّا لحزنه، و لا دعا الّا آمنّا لدعائه، و لا سکت الّا دعونا له، و لا مؤمن و لا مؤمنة فی المشارق و المغارب الّا و نحن معه.[1]

ای رمیله، زن و مرد مؤمنی نیست که مریض شود، مگر اینکه ما به خاطر مریضی او مریض می شویم، و هر گاه محزون گردد ما به خاطر حزن او محزون می شویم، و هر زمان دعا کند ما به دعای او آمین می گوییم ، و وقتی ساکت باشد ما برای او دعا می کنیم، و هر کجا در مشرق و مغرب مرد و زن مؤمنی باشد ما با او هستیم.

مؤلّف گوید: فرمایش پروردگار «اینما تولّوا فثمّ وجه الله » .[2]

« به هر طرف روی آورید، آنجا وجه خداست » مطلبی را که امیر المؤمنین علیه السّلام فرمود تأیید می کند. زیرا در روایات بسیاری فرموده اند که مقصود از وجه خدا ائمّه معصومین علیهم السّلام هستند و در مورد پیغمبر اکرم و امیر المؤمنین علیهم السّلام نیز روایات خاصّی وارد شده است.

[برای اطّلاع بیشتر به بحار الأنوار جلد 24 صفحه 191 باب 53 که ائمّه علیهم السّلام جنب الله و وجه الله هستند مراجعه کنید]

«وجه» بودن ایشان یا به خاطر این است که آنها صاحب وجاهت و آبرو و مرتبه نزد خدا هستند و یا به خاطر آن است که آنها جهتی هستند که خداوند امر فرموده مردم به آن توجّه کنند و روی آورند، و توجّه به خدا ممکن نیست مگر به سبب توجّه به ایشان، و از کسی عملی پذیرفته نمی شوذ، مگر با ولایت این بزرگواران.

------------------------------

[1] .مشارق الأنوارصفحه 77، بحار الأنوار جلد 26 صفحه 154 و جلد 26 صفحه 140 با کمی اختلاف به نقل از بصائر الدّرجات صفحه 259، مدینة المعاجز جلد 2 صفحه 175 و 176

[2] .سوره بقره ، آیه 115

برچسب ها: امیر المؤمنین علی علیه السّلام ، امام علی(ع) ، علی بن ابیطالب ، سیره علوی