علامه ابوالفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی

عالم بزرگوار علامه ابوالفتح محمد بن علي بن عثمان كراجكي از بزرگترين علماي شيعه است كه شيعه و سني جايگاه علمي و شخصيت بارز وي را ستوده‌اند.

عصراسلام:تاريخ و مكان ولادت:

در خصوص تاريخ و مكان ولادت ايشان در منابع مطلبي ذكر نشده است. منابع فقط به اين نكته اشاره كرده‌اند كه وي «نزيل رمله» ساكن شهر رمله بوده است. سيد عبدالعزيز كريمي مي‌نويسد: عبارت «نزيل رمله» به اين نكته اشاره دارد كه وي در آنجا سكونت داشته[1] سپس مي‌نويسد: برخي قائلند، وي اهل «كراجك» از روستاهاي نزديك واسط بوده است.[2]

در خصوص زمان ولادت وي به اين نكته مي‌توان اشاره كرد كه با توجه به زمان رحلت ايشان (449 هـ)[3] احتمالاً وي در اواخر قرن چهارم هجري متولد شده است.
اساتيد و شاگردان:

محمد بن علي بن عثمان گروه زيادي از علماي زمانش را از خاصه و عامه ملاقات كرده و نزد ايشان تلمذ كرده و از آنها روايت شنيده است. از جمله مهمترين اساتيد و مشايخ وي مي‌توان به شيخ مفيد[4] شيخ طوسي، نجاشي، سالار، ابن واسطي، ابن براج طرابلسي،[5] مسلمي حراني، ابن شاذان قمي، صيرفي بغدادي، احمد بن نوح بن محمد حنبلي،[6]و....اشاره كرد.

از جمله شاگردان ايشان مي‌توان شيخ عبدالرحمان خزايي نيشابوري، ابومحمد حبشي، حسين بن هبة الله طرابلسي[7] را نام برد.
جايگاه علمي و وثاقت ايشان:

كراجكي از جمله علماي برجسته‌اي است كه علماي شيعه و سني در خصوص جايگاه علمي، وثاقت و احاطه ايشان به علوم مختلف، سخن گفته‌اند. در اينجا به پاره‌اي از اين اقوال اشاره مي‌كنيم.

منتجب الدين در «فهرست» وي را شيخ عالم، و ثقه معرفي كرده است.[8]

شيخ حر عاملي مي‌نويسد: «عالم، فاضل، متكلم، فقيه، محدث جليل القدر...»[9]

علامه مامقاني در تنقيح المقال پس از اينكه ايشان را فقيه و ثقه معرفي مي‌كند، مي‌نويسد: هر كس كتب وي را ملاحظه كند، نهايت فضل و تحقيق و دقت و كمال اطلاع ايشان را از ساير مذاهب به خوبي مي‌تواند درك كند.[10]

سيد احمد حسيني در مقدمه كتاب «معدن الجواهر» مي‌نويسد: «نحوي، لغوي، منجم، طبيب، متكلم، فقيه، محدث....»[11]

ذهبي از علماي اهل سنت وي را «شيخ شيعه، از بزرگان شيعه، ماهر در فقه و اصول شيعي، نحوي، لغوي، منجم و طبيب» معرفي كرده است.[12]

يافعي ديگر عالم سني مي‌نويسد: «در اين سال (449) ابوالفتح محمد بن علي كراجكي رحلت كرد. وي سرور شيعه و صاحب تصانيف متعدده، نحوي، لغوي، منجم، طبيب، متكلم مي‌باشد.»[13]

به نظر مي‌رسد از بين جنبه‌هاي مختلف علمي و علومي كه ايشان به آن احاطه داشته و به عنوان «علامه»[14] معرفي شده، محدث بودن و فقاهت ايشان از برجستگي خاصي برخوردار بوده است. در كتاب مقدمه‌اي بر فقه شيعه در خصوص جنبه فقاهتي ايشان آمده است: «فقيه شيعي نيمه اول قرن 5 هـ در اثر فقهي خود به نام «بستان» ابواب فقه را به ترتيب مشجر (درختي) از يكديگر تفريع كرد كه عملي ابتكاري بود..»[15]
تأليفات ايشان:

علامه ابوالفتح كراجكي داراي تأليفات بسيار زيادي در زمينه‌هاي مختلف علمي است. سيد احمد حسيني تاليفات او را بر حسب شمارش بعضي از علما 70 مورد دانسته است.[16] از مهمترين تأليفات او مي‌توان به موارد ذيل اشاره كرد.

1- كنز الفوائد: مهمترين اثر و تأليف اين عالم شيعي است كه نشان دهنده فضل و نهايت تحقيق و دقت ايشان است. محمد باقر خوانساري مي‌نويسد: «كنزالفوائد از بهترين تأليفات اين عالم بزرگ است كه تا زمان ما باقي مانده است.[17]

2- التفضيل؛[18]

3- معدن الجواهر و رياضة الخواطر؛

4- الاستنصار في النص علي ائمه الاطهار؛

5- رساله في تفضيل اميرالمؤمنين (ع)؛

6- الكر و الفر في الامامه؛

7- رساله في حق الوالدين؛[19]

8- اخبار الاحاد؛

9- التعجب في الامامه حسن،

10- 11 مسأله في المسح؛

11- 11 منهاج في معرفه مناسك الحجاج؛

12- شرح الاستبصار[20] و....
رحلت:

سرانجام اين عالم بزگوار پس از عمري تحقيق و تأليف در دوم ربيع الثاني سال 449 هجري قمري[21] در شهر صور وفات يافت.[22]
منابع :

[1] . ابوالفتح محمد بن علي بن عثمان كراجكي، الرساله العلويه، تحقيق سيد عبدالعزيز كريمي، قم، دليل ما، 1385، ص 19.

[2] . همان، ص 20.

[3] . سيد بحرالعلوم، فوائد رجاليه، تهران، مكتبه الصادق (ع) 1363، چاپ اول، ج 3، ص 303.

[4] . الخوئي،سيد ابوالقاسم؛ معجم رجال الحديث، بي جا، 1413، چاپ پنجم، ج 17، ص 358.

[5] . موسوي، محمدباقر؛ روضات الجنات، تحقيق اسدالله اسماعيليان، تهران، مكتبه اسماعيليان، بي تا ج 6، ص 210 .

[6] . ابوالفتح محمد بن علي بن عثمان كراجكي، پيشين، ص 25- 23.

[7] . همان، ص 26-25.

[8] . منتجب الدين بابويه، فهرست، قم، كتابخانه مرعشي نجفي، 1366 ص 10.

[9] . شيخ حر عاملي، امل الامل، قم، دارالكتاب الاسلامي، 1404، ج 2، ص 287.

[10] . عبدالله بن محمد بن حسن مامقاني، تنقيح المقال، نجف، مطبعه الرضويه، بي تا، ج 3، ص 159.

[11] . ابوالفتح كراجكي، معدن الجواهر، تحقيق سيد احمد حسيني، قم، مهر استوار، 1394، چاپ دوم، ص 11.

[12] . ذهبي، تاريخ الاسلام، تحقيق عمر عبدالسلام تدميري، بيروت، دارالكتاب العربي، ج 30، ص 234.

[13] . عبدالله بن اسعد يافعي، مراة الجنان، بيروت، مؤسسه الاعلمي، بي تا، ج 3، ص 70.

[14] . سيد عبدالعزيز كريمي، در مقدمه «الرساله العلويه» به نقل از شهيد در دروس، ج 1، ص 152.

[15] . سيد حسين مدرسي، مقدمه‌اي بر فقه شيعه، ترجمه محمد آصف فكرت، مشهد، آستان قدس، 1410، ص 24.

[16] . ابوالفتح كراجكي، معدن الجواهر، پيشين، مقدمه به قلم، سيد احمد حسيني، ص 11.

[17] . محمد باقر موسوي خوانساري، پيشين، ج 6، ص 210.

[18] . منتجب الدين بن بابويه، پيشين ص 10

[19] . شيخ حر عاملي، پيشين، ج 2، ص 287.

[20] . ابن شهر آشوب، معالم العلماء، قم، بي تا، ص 153.

[21] . سيد بحرالعلوم، پيشين ج 3، ص 303.

[22] . ابوالفتح كراجكي، پيشين، ص 11.
نویسنده : يدالله حاجي زاده

مطالب مرتبط