آزردن دوستان جهل است.
آنکه بر دینار دسترس ندارد، در همه دنیا کس ندارد.
به کارهای گِران، مردِ کاردیده فرست.
پرتوِ نیکان نگیرد هرکه بنیادش بد است.
پیش دیوار آنچه گوئی گوش دار
تا نباشد در پس دیوار گوش.
جان در حمایت یک دم است و دنیا وجودی میان دو عدم.
جورِ استاد به ز مهر پدر
خاک شو، پیش از آنکه خاک شوی
خانهی دوستان بروب و درِ دشمنان مکوب.
خفته را خفته کی کند بیدار.
خطا بر بزرگان گرفتن خطاست.
دل در کسی مبند که دلبستهی تو نیست.
ده درویش بر گلیمی بخُسبند و دو پادشاه در اقلیمی نگنجند.
رفتن و نشستن به که دویدن و گُسستن.
زن جوان را اگر پیری در پهلو نشیند به که پیری.
عارف که برنجد، تُنکآبست هنوز.
قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید.
قول و فعلِ عوامالناس را چندان اعتباری نباشد.
مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان.
مشتاقی به که ملولی.
ناکس به تربیت نشود ای حکیم کس.
نیکبخت آنکه خورد و کِشت و بدبخت آنکه مُرد و هِشت.
هرچه زود برآید، دیر نپاید.
هرچه نپاید، دلبستگی را نشاید.
هر که را زر در ترازوست، زور دربازوست.
همه کس را عقلِ خود به کمال نماید و فرزند به جمال.
هنر چشمه زاینده است و دولت پاینده.
یار ناپایدار دوست مدار.
منبع: کانال تلگرامی نقل معانی