تغییر ساعت در دنیا با هدف استفاده از انرژی طبیعی و کاهش استفاده از انرژیهای دیگر بوده است.
عده زیادی از آدمها در ایران که از قبل از انقلاب، سودای حکومت داشتند و بعدها هم بر صندلی قدرت نشستند، هنوز از درک دلایل تغییر ساعت در دنیا آگاه نیستند.
آنها هنوز نمیدانند که موضوع ساعت و تعریف منطقه زمانی متفاوت در کره زمین بر اساس نصفالنهارها، یک قرارداد جهانی با مبدأ گرینویچ لندن است و هیچ ربطی به اوقات شرعی ندارد.
پیش از انقلاب ۵۷ مخالفت آنها با تغییر ساعت در تابستان و زمستان به شکلی بود که شاه را به این تصور انداخت که میتواند با دست برداشتن از این کار بتواند بخشی از آتش اعتراضات مردمی را خاموش کند.
بعد از انقلاب تا سال ۱۳۷۰ ساعت در کشور تغییر نکرد و بعدها در دستور کار قرار گرفت. در سال ۱۳۸۵ دولت تازه به دوران رسیده احمدینژاد با آن مخالفت کرد، اما اندک نمایندگان آگاه از دلایل این کار در مجلس، آن را به قانون تبدیل کردند.
حالا در این دوره، ناآگاهی یا تجاهل هماهنگ دولت و مجلس درباره دلایل این کار باعث شد تا قانون عدم تغییر ساعت در مجلس تصویب شد تا از سوی دولت اجرا شود.
اما نکته جالب آن است که دولت به جای یک کار ساده «تغییر ساعت رسمی»، تغییر ساعت کار ادارات دولتی و خصوصی را در دستور کار قرار داده است. اگر جلوکشیدن ساعت کار لازم بود که با تغییر ساعت این کار سادهتر بود.
از گرداندن دست دور گردن، برای رساندن لقمه به دهان تعجب نکنید؛ این هم یک ابتکار در خوردن غذاست که عده اندکی در دنیا آن را دارند و عده زیادی از آن بیبهره هستند!
جلیل قربانی