اگر التیام نیابیم، گذشته، زندگیمان را از بین میبرد و خلاقیت، موهبـتهـا و استعدادهای بی همتای ما را دفن میکند.
هنگامی که بخش هایی از وجود خود را نپذیریم، آنها درون ما راکد می شوند و به جای آن که این بخش ها را در هماهنگی با جهان خود به کار گیریم، بر ضد آن به کار میبندیم. ما گمان می کنیم که نسبت به دنیا خشمناک هستیم و برای برآورده شدن آرزوهایمان می خواهیم جهان را دگرگون سازیم، اما این ما هستیم که به تغییر و تحول نیازمندیم.
ما از خود خشمگین هستیم زیرا پشتکار نداریم، نیروی الهی درونمان را محترم نمی شماریم و به خودمان اجـازه نمی دهیم تا خود را آنگونه که حقیقتاً می خواهیم، ابراز کنیم. گمان می کنیم از پدر و مادرمان عصبانی هستیم که در آغاز زندگی، ما را سرکوب کردند، اما در واقع از خود خشمگین هستیم که این روند واپس رانی را تداوم بخشیدیم.
ما تصور می کنیم قفسی که سال ها پیش در آن حبس بودیم هنوز وجود دارد و با دیوارهای فرضی آن در کشمکش هستیم؛ قفس شک و تردیدها، ترس ها و محدودیت هایی که خودمان بر خود اعمال می کنیم. به ما آموخته اند که به دنبال آرزوها رفتن، کار دشواری ست، اما متوجه نیستیم که شاید گذران زندگی با این دانسته که در پی آرزوهایمان نیستیم، بسیار دشوارتر باشد.
ما بی آرزو شده ایم، در حالی که آرزو کلید بهره گیری کامل از توان معنوی مان است. ما با ناامیدی و سردرگمی تنها مانده ایم. این احساس رفته رفته در ما تشدید می شود و خود را در بدن به صورت بیماری و در روان به صورت خشم نشان می دهد. اگر نخواهیم با گذشته آشتی کنیم، ناامیدی و خشممان را با خود به آینده می کشانیم.
این نیرو که به روشنی به گذشته نگاه کنید و آن جنبه هایی را که طرد کرده اید، بازپس بگیرید درون شما نهفته است. تنها کاری که باید انجام دهید آن است که چشمانتان را ببندید، به درون بروید و آن نیرو را صدا کنید. تـوان مـورد نیـاز شـما آنجاست، اما فقط هنگامی متجلی می شود که تمایلتـان بـرای دگرگونی قوی تر از تمایل تان برای «مانند گذشته بودن» باشد و این در حالی ست که همواره تقصیر مشکلات را به گردن دیگران انداختن ساده ترین راه به نظر می رسد.
هنگامی که با خود قطع رابطه کنیم، ارتباط ما با الوهیت قطع می شود و چون به خودمان اعتمـاد نداریم؛ به این باور می رسیم که دیگران قابل اعتماد نیستند. برای برخی ها گذشته چنان دردناک است که معتقد هستند تنها راه تحمل کردن آن سرزنش و انکار است، اما اگر خواستار دگرگونی اکنون هستید باید گذشته خود را بپذیرید. اگر مایل هستید که رؤیاهایتان را متجلی سازید، باید برای هر چه در جهان شما روی می دهد خود را مسؤول بدانید.
دبی فورد
نیمه تاریک وجود
ص ۱۳۵ و ۱۳۶
@Khodshenasivo
کانال عرفان و خودشناسی