زندگی اجتماعی بشر سراسر ستیز وتنش است.
گویی هر رابطه ای از کوچک تا بزرگ، تو را درگیر ستیزهای کوچک و بزرگ خواهد کرد و گویی تو باید برای حفظ روابط پیرامونی خود و حفظ خودت و شرافت درونی ات ، ستیزه جویی متبحر باشی...
این گونه است که عده ای همه عمر خود به این مشغولند که در ستیز روابط، پیروز و چیره دست شوند و بسیاران همه این گونه می اندیشند که تواناترین انسان کسی است که بهترین ستیز را در پیرامونش برای روابطش انجام می دهد.
تو باید یک جنگجو باشی اما نه برای هر ستیزی...
آن کلام درخشان را خوب به یاد بیاور که "تو جنگجویِ جنگهایِ بهتری" ....
پس خود را سرباز پیاده هر جنگ کوچکی نباید قرار دهی.
تو را جنگ ها و ستیزهایی در پیش است که باید یکه سوار و سپهسالار آن جنگها باشی، ستیزی ارزش شمشیر کشیدن دارد که برای قهرمان درونت و شرارتش و شرافتش و آرزوهای سترگش باشد.
پس برای هر ستیز سخیف و بی چیزی شمشیرت را آلوده مکن؛ بگذار شمشیرت در غلاف بماند حتی اگر بسیاران تو را بزدل و منزوی بنامند.
این را هم به یاد داشته باش که
" ارزشهای والا نیستند که جنگ را مقدس می کنند بلکه این جنگیدن خوب برای هر چیز است که آن را مقدس می کند. "
ازصفحه دیگر