کد خبر: ۳۲۶۶۲
تاریخ انتشار: ۱۹ دی ۱۴۰۱ - ۰۸:۰۰-09 January 2023
من در فضای عمومی، تقریباً هیچ‌وقت فعالیت زنانه نداشته‌ام.
در حوزه زنان مطالعه و کار خاصی نکرده‌ام و اغراق نیست اگر بگویم فقط جنسیتم زن بوده که آن را هم طبعاً دخیل در کارم نکرده‌ام. حوزه‌ی کار من در رسانه، تحلیل سیاسی‌ست و نگاه منطقی این است که چه فرقی میکند نویسنده تحلیل، زن است یا مرد، قرار است فکرش شنیده و خوانده شود دیگر. برای خودم هم واقعاً فرقی نمی‌کرد.
با این همه، وقتی رهبر با بانوان دیدار دارد، هیجان دارم، منتظر می‌مانم ببینم کجای این دیدار به شغل من ارتباطی می‌یابد و کجا رهبر از فعالیت سیاسی زنان برای دفاع از انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی می‌گوید. جمله جمله‌ی دیدار برایم مهمتر میشود انگار. منتظر می‌مانم جملات آقا کم‌کم بیاید و ببینم در مورد ما چه گفته‌اند. کارمان را دیده‌اند؟ نقدی و نکته‌ای دارند و کجای کار را باید همان‌طور که بوده و کجا را با اصلاح پیش ببریم و ... همه دیدارها البته همین است؛ اما دیدار با بانوان برای من که زنم حساس‌تر میشود، هر قدر هم کارم ربطی به جنسیتم نداشته باشد.
چهارشنبه‌ای هم که گذشت (۱۴ دی)، اوضاع من همین بود. نشستم منتظر؛ از تک جمله‌هایی که می‌آمد تا فیلم و متن کامل دیدار. خواندم و دیدم و شنیدم و استفاده کردم. اما هیچ جای این دیدار زنان با ولی‌فقیه، حرفی از فعالیت سیاسی زنان نشد. حس سرخوردگی داشتم!
خیلی فکر کردم، به خودم، به همه‌ی مطالب سیاسی‌ام، به همه کسانی که آن اوایل کارم، از سیاسی نویسی یک زن تعجب می‌کردند. می‌دانید، بدون تعارف اینکه اول و آخر فکرهایم رسیدم به اینکه جمهوری اسلامی نیازی به فعال سیاسی زن در رسانه ندارد، امثال من خودمان را ناخوانده به این ضیافت دعوت کردیم. ضیافت که البته چه عرض کنم، جنگ و دعوا! معرکه‌ی دفاع مقدس از انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی.
فقط نه اینکه مهمانان ناخوانده‌ی این میدان شدیم، بلکه خودمان را تا جایی که زورمان رسید، تحمیل کردیم و زورمان زیاد نبود! خدا رحمت کند مرضیه دباغ را، الگوی ما -بی انکه حتی انگشت کوچک او شده باشیم- شاید همچون اویی بود که خودش را به جمهوری اسلامی تحمیل کرد، نه اینکه کسی او را خواسته باشد. وگرنه که در مخیله‌ی هیچ یک از مردان جمهوری اسلامی، محافظ زن یا فرمانده سپاه زن نمی‌گنجید و هنوز هم نمی‌گنجد. او همه جوره یک استثناء بود.
حالا هم توصیه‌ام به خواهرانی که شاید کلام من نزدشان اندک اعتباری داشته باشد، همین است که دنبال کار سیاسی نروید یا آنقدر قوی باشید که سرخورده نشوید و منتظر تقدیر و تحسین نمانید و آنقدر قوی‌تر که نتوانند نادیده‌تان بگیرند و بتوانید خودتان را تحمیل کنید. وگرنه جمهوری اسلامی به خودی خود نیازی به زن فعال سیاسی احساس نمی‌کند. ما اما دوستش داریم و پای آن می‌مانیم...
کبری آسوپار
با این همه، وقتی رهبر با بانوان دیدار دارد، هیجان دارم، منتظر می‌مانم ببینم کجای این دیدار به شغل من ارتباطی می‌یابد و کجا رهبر از فعالیت سیاسی زنان برای دفاع از انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی می‌گوید. جمله جمله‌ی دیدار برایم مهمتر میشود انگار. منتظر می‌مانم جملات آقا کم‌کم بیاید و ببینم در مورد ما چه گفته‌اند. کارمان را دیده‌اند؟ نقدی و نکته‌ای دارند و کجای کار را باید همان‌طور که بوده و کجا را با اصلاح پیش ببریم و ... همه دیدارها البته همین است؛ اما دیدار با بانوان برای من که زنم حساس‌تر میشود، هر قدر هم کارم ربطی به جنسیتم نداشته باشد.
چهارشنبه‌ای هم که گذشت (۱۴ دی)، اوضاع من همین بود. نشستم منتظر؛ از تک جمله‌هایی که می‌آمد تا فیلم و متن کامل دیدار. خواندم و دیدم و شنیدم و استفاده کردم. اما هیچ جای این دیدار زنان با ولی‌فقیه، حرفی از فعالیت سیاسی زنان نشد. حس سرخوردگی داشتم!
خیلی فکر کردم، به خودم، به همه‌ی مطالب سیاسی‌ام، به همه کسانی که آن اوایل کارم، از سیاسی نویسی یک زن تعجب می‌کردند. می‌دانید، بدون تعارف اینکه اول و آخر فکرهایم رسیدم به اینکه جمهوری اسلامی نیازی به فعال سیاسی زن در رسانه ندارد، امثال من خودمان را ناخوانده به این ضیافت دعوت کردیم. ضیافت که البته چه عرض کنم، جنگ و دعوا! معرکه‌ی دفاع مقدس از انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی.
فقط نه اینکه مهمانان ناخوانده‌ی این میدان شدیم، بلکه خودمان را تا جایی که زورمان رسید، تحمیل کردیم و زورمان زیاد نبود! خدا رحمت کند مرضیه دباغ را، الگوی ما -بی انکه حتی انگشت کوچک او شده باشیم- شاید همچون اویی بود که خودش را به جمهوری اسلامی تحمیل کرد، نه اینکه کسی او را خواسته باشد. وگرنه که در مخیله‌ی هیچ یک از مردان جمهوری اسلامی، محافظ زن یا فرمانده سپاه زن نمی‌گنجید و هنوز هم نمی‌گنجد. او همه جوره یک استثناء بود.
حالا هم توصیه‌ام به خواهرانی که شاید کلام من نزدشان اندک اعتباری داشته باشد، همین است که دنبال کار سیاسی نروید یا آنقدر قوی باشید که سرخورده نشوید و منتظر تقدیر و تحسین نمانید و آنقدر قوی‌تر که نتوانند نادیده‌تان بگیرند و بتوانید خودتان را تحمیل کنید. وگرنه جمهوری اسلامی به خودی خود نیازی به زن فعال سیاسی احساس نمی‌کند. ما اما دوستش داریم و پای آن می‌مانیم...
کبری آسوپار
مطالب مرتبط
X Share
نظر شما
به روایت مذهبی ها
نظرسنجی
با اصلاحات بنیادین سیاسی موافقید؟
آخرین اخبار
چشم انداز
پربازدیدترین
خبری-تحلیلی
پنجره
اخلاق و عرفان
سیره علی بن ابیطالب(ع)
سیره رسول الله(ص)
تاریخ صدر اسلام
تاریخ معاصر
زمین
سلامت و تغذیه
نماز و احکام
کتاب و ادبیات
نظامی
کمپر و ون لایف
شیطان و گناهان
روشنفکری دینی
مرگ
آخرالزمان