توسل و به همراه داشتن تعویذات در میان ایرانیان پیش از اسلام

غالبا این گونه تصور می شود که متوسل شدن به پیامبران و مقدسین مختص ادیان ابراهیمی و به ویژه اسلام است.

اما با مراجعه به متون کهن پیش از اسلام می توان به وضوح توسل کردن ایرانیان و نیز بهره گیری از تعویذات و به همراه داشتن آنها را دریافت. از طرفی مطابق با روایات می دانیم که رسم توسل بر روی زمین، قدمتی به عمر بنی آدم دارد و حضرت آدم خداوند را بحق پنج تن علیهم السلام قسم داد و بخشیده شد.

در متنی پهلوی و به پارسی میانه می خوانیم: اسفند ماه اسفند روز بستم زهر زهرآبه و دهان خرفستران [جانوران موذی مثل عقرب] به نام و نیروی فریدون دلیر و به یاری ستاره ونند هرمزدآفرید. باور روا باد، ایدون باد. اشم شفا باد.

اینکه فریدون واقعا نبی یا مردی آسمانی بوده را دقیق نمی دانیم، گرچه برخی تواریخ او را نوح نبی می دانند، اما مهم توسل ذکر شده بحق اوست. چنانکه مسلمین می گویند بحق علی یا بحق محمد و آله و ... این مطلب را سایر مورخین نیز بدان اشاره کرده اند.

تعویذات و آویزان کردن آنان نیز رایج بوده است، بطوری که در کتاب کهن روایت پهلوی نمونه های از تعویذات برای رفع تب یا بند آوردن خونریزی را میتوان مشاهده کرد. در سایر متون نیز برای حفظ چهارپایان، دفع دزد، چشم زخم، دفع جادو و مواردی دیگر تعویذات مستقلی یاد شده است.

فایده: به نظر می رسد برخی طلسمات و دعاهایی که بدون اتصال به امامان علیهم السلام و به ویژه در علوم غریبه [مثلا] اسلامی و اهالی فلسفه و عرفان مشاهده می‌شود، همگی یا بخش عظیمی از آنان از متون زرتشتی و باستانی ایران بر گرفته شده باشند که به طور مثال نمونه ای از این جداول را در این متن زرتشتی می بینید، لذا مجدد و همواره یاد آوری می کنیم که متون غیر روایی را کنار بگذارید و فریب جفارها و رمالهایی نظیر حسن زاده آملی و شاگردان انگلشان که خود را عالم دینی نشان می دهند نخورید.

کانال اهل حدیث

برچسب ها: توسل ، ایران ، متون کهن پیش از اسلام ، پهلوی ، تعویذات