در پیاز بویایی، وقتی نورون های جدید خود را در شبکههای عصبی جا میاندازند، سطح اکسی توسین افزایش می یابد و به اوج خود میرسد. این یافتهها نور جدیدی را بر نوروژنز بزرگسالان و انعطاف پذیری مغز می اندازد.
یادگیری یک کار جدید، تسلط بر یک ساز موسیقی یا توانایی سازگاری با محیط دائماً در حال تغییر، همگی به لطف انعطاف پذیری مغز، یا توانایی آن در اصلاح خود با تنظیم مجدد شبکه های عصبی موجود و ایجاد شبکه های جدید برای به دست آوردن ویژگی های عملکردی جدید امکان پذیر است. این مسئله همچنین به مدارهای عصبی کمک می کند تا سالم، قوی و پایدار بمانند.
برای درک بهتر انعطاف پذیری مغز، تیمی از محققان در کالج پزشکی بیلور و بیمارستان کودکان آمریکا از مدلهای موش برای بررسی چگونگی ایجاد ارتباط سلولهای مغز با نورونهای جدید متولد شده در مغز بزرگسالان استفاده کردند.
یافتههای آنها که در مجله Genes & Development منتشر شده است، نه تنها درک ما را از انعطافپذیری مغز گسترش میدهد، بلکه فرصتهای جدیدی را برای درمان برخی اختلالات عصبی رشدی و ترمیم مدارهای آسیبدیده در آینده باز میکند.
دکتر بنجامین آر. آرنکیل، استاد ژنتیک مولکولی و انسانی و علوم اعصاب در Baylor و موسسه تحقیقات عصبی دانکن در تگزاس، می گوید: «در این مطالعه، ما میخواستیم مولکولهای جدیدی را در کودکان شناسایی کنیم که به نورونهای جدید کمک میکنند تا ارتباطاتی در مغز ایجاد کنند.»
ما با لامپ بویایی کار کردیم، بخشی از مغز که در حس بویایی نقش دارد. در موشها، لامپ بویایی یک ناحیه حسی بسیار پلاستیکی است و ظرفیت قابل توجهی برای حفظ شکل پذیری تا بزرگسالی از طریق ادغام مداوم نورون های متولد شده بالغ دارد. ما کشف کردیم که اکسی توسین، یک پپتید یا پروتئین کوتاه که در مغز تولید میشود، رویدادهایی را هدایت میکند که به شکلپذیری مدار عصبی کمک میکنند.
محققان کشف کردند که سطح اکسی توسین در پیاز بویایی افزایش می یابد و در زمانی که نورونهای جدید خود را در شبکههای عصبی ترکیب میکنند به اوج خود میرسد.
این تیم با استفاده از برچسبگذاری ویروسی، میکروسکوپ کانفوکال و توالییابی RNA خاص نوع سلولی، کشف کردند که اکسیتوسین یک مسیر سیگنالینگ را ایجاد میکند - مجموعهای از رویدادهای مولکولی در داخل سلولها - که بلوغ سیناپسها را افزایش میدهد، یعنی اتصالات تازهای که در بزرگسالان به دنیا آمدهاند. نورونها هنگامی که محققان گیرنده اکسی توسین را حذف کردند، سلولها سیناپسهای توسعه نیافته و عملکرد آنها را مختل کردند.
آرنکیل، محقق مکنیر در بایلور، می گوید: «نکته مهم این است که ما دریافتیم که بلوغ سیناپس با تنظیم رشد مورفولوژیکی سلولها و بیان تعدادی از پروتئینهای ساختاری اتفاق میافتد.
براندون تی پیکارک، می گوید: «مهیجترین جنبه این مطالعه این است که یافتههای ما نشان میدهد که اکسی توسین باعث توسعه و ادغام سیناپسی نورونهای جدید در مغز بزرگسالان میشود، که مستقیماً به سازگاری و انعطافپذیری مدار کمک میکند.»
این یافته ها که مربوط به همه پستانداران از جمله انسان است، فرصت های جدیدی را برای بهبود شرایط عصبی باز می کند.
آرنکیل می گوید: "اکسی توسین به طور معمول در مغز ما وجود دارد، بنابراین اگر بدانیم چگونه آن را روشن یا خاموش کنیم یا به حرکت در آوریم، می توانیم با تقویت رشد اتصالات توسعه نیافته یا تقویت اتصالات جدید به سالم نگه داشتن اتصالات مداری خود کمک کنیم."
یافته های ما همچنین نشان می دهد که اکسی توسین می تواند رشد نورونهای جدید را برای ترمیم بافت آسیب دیده افزایش دهد. برای بررسی این احتمالات به مطالعات بیشتری نیاز است.»
منبع: کالج پزشکی بیلور
@brainawareness
https://neurosciencenews.com/oxytocin-adult-neurogenesis-22036/