وقتی کسی عصبانی، غمگین، مضطرب یا افسرده است میتونیم به چند روش، کاملا دیوونهش کنیم و به مرز انفجار برسونیمش:
- بهش الکی دلداری بدین. هی بگین نه چیزی نشده که. مثلا درسته که کسی که دوستش داشتی ولت کرده و رفته ولی ببین هنوز سالمی. یه چیزی تو مایههای اینکه درسته که داریم له میشیم ولی عوضش امنیت داریم.
- اصلا همدلی نداشته باشین. همه ابعاد قضیه رو براش باز کنید و راهحل های منطقی جلوی پاش بذارید. اون الان برای اینکه یه فروپاشی احساسی رو تجربه کنه دقیقا به یه آدم منطقی نیاز داره.
- نصیحتش کنید. اگه بهش یادآوری کنین که قبلا گفتین که داره اشتباه میکنه و هی تاکید کنید که «دیدی گفتم» یا «من که بهت گفته بودم»، خیلی موثرتره.
- از دیگران براش مثال بزنین. بهش بگین که چقدر آدمایی هستن که از اون بدبخت ترن. مثلا بهش بگین ناراحت نباش که سکته کردی و یه طرف بدنت فلج شده، خیلیا سکته میکنن و میمیرن. بدبختیهای خودتون رو هم یادتون نره. بالاخره شوخی که نیس، باید ثابت کنین شما بدبختترین.
- اصلا اجازه ندین احساساتش رو نشون بده. چه معنی داره وقتی عصبانیه داد بزنه و فحش بده یا وقتی ناراحته گریه کنه؟ آدم باید تحت هر شرایطی کلاس و پرستیژ خودشو حفظ کنه.
- خیلی به حرفش گوش ندین و به اصطلاح بهش رو ندین. اوضاع رو کنترل کنین و تا میخواد حرف بزنه با قدرت و جسارت بپرید وسط حرفش و بحث رو منحرف کنین.
- حواسشو پرت کنین که اعصابش بهم بریزه. مثلا وقتی داره باهاتون حرف میزنه گوشی تون رو چک کنین، بیرونو نگاه کنین، هی حرفشو قطع کنین و با بقیه حرف بزنین، رو کاغذ جلوی دستتون نقاشی بکشین و خلاصه هرکاری که میتونین بکنین که نشون بدین براتون مهم نیس.
- اصلا صبر و حوصله نداشته باشین. مگه صبرتون رو از سر راه آوردین؟ چرا آدم باید اجازه بده دیگران احساساتشون رو شرح بدن اصن؟
- تا یه چیزی میگه براش جواب آماده کنین. این یه مسابقه مهم برای حاضر جوابیه و برنده اون لقب کثافت ترین آدم رو میگیره. خیلی جدیش بگیرین.
امیدوارم بتونین با موفقیت همه آدمایی که میخوان باهاتون حرف بزنن رو به خودکشی یا دیگرکشی برسونین.
@yekravanshenaas