کد خبر: ۳۲۲۹۰
تاریخ انتشار: ۲۷ مهر ۱۴۰۱ - ۱۲:۳۰-19 October 2022
فِي بُيُوتٍ أذِنَ اللَّهُ أنْ تُرْفَعَ ويُذْكَرَ فِيها اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالغُدُوِّ والآصالِ
بسم الله الرحمن الرحیم
این زیارتگاهها صرفنظر از اینکه اصلا قبری در آنجا وجود دارد یا خیر و یا اصلا زیارت قبور مردگان هزاران ساله که جسم و بدن شان با خاک یکسان و استخوان های شان العظام رمیم شده چه اهمیتی دارد؛ باز این اماکن مقدسه معنویت و نورانیت و عظمت و ارزش معنوی خودش را در پهنه ی اجتماعی دارد . مغرب زمین هرجا که مکانی مثل کلیسا موجب جرم زدایی و صلح و عدل و خیرات و دفع شرور باشد صرفنظر از معنویت برای تعاون و همبستگی اجتماعی و کاهش انحرافات بدان کمک می کنند.
مکان هایی که میلیون ها نفر با اخلاص تمام برای تقرب به خداوند می آیند و نماز می خوانند و دعا می کنند و متصل به دریای بی نهایت توحید و وحدانیت خدای متعال می شوند بسیار با شکوه است.
شبانه روز فوج فوج خلایق می آیند و سرشار از خلوص و معنویت به مرکز اصلی کائنات توجه می کنند و دعا و نماز و ذکر و تلاوت قرآن دارند و بر امامان فروخفته در خاک سلام می گویند و درود می فرستند و با هم متحد و برادر می شوند.
حتی در مساجد هم در این حد ذکر خدا شنیده نمی شود. چگونه خدای متعال اراده کرده است که مدفن این اولیای خاصه محل ذکر و دعا و تقرب به درگاهش بشود.
آیه ی شریفه ی فوق الذکر مطلق بیوت است یعنی هرخانه ای که محل ذکر خدا در صبح و شام باشد رفیع است اذن الله آن ترفع به اذن و اراده ی الهی این خانه های امامان رفیع شده است.
زمانی در مدینه ی منوره زیارت نامه ی رسول الله ص را خواندم و وهابی های مقیم در حرم ممانعت کردند و من هم همین آیه را تلاوت کردم. وهابی پاسخ داد که منظور از بیوت مساجد است و من گفتم که بیوت مطلق است و شامل هر خانه ای می شود حتی خانه ی عنکبوت هم بیت است ان اوهن البیوت لبیت العنکبوت .در روایات و تفاسیر هم هیچ جا بیت منحصر به مسجد نشده و حتی اطلاق بیت بر خانه ی انبیاء و اولیای الهی است.
از نظر کاربردی هم ما با آن امام حسین ع تاریخی و آن رخدادهای صدر اسلام کاری نداریم.
ما با همین امام حسین ع امروزی سر و کار داریم که نماد مظلومیت و مبارزه با ظلم و دفاع از ارزش های اخلاقی است. بساطی در زمان و مکان خاص عاشورا و کربلا پهن شده و مردم مانند آهن ربای نیرومندی دور هم جمع می کند و موجب اتحاد عرب و عجم و ترک و بربر و هندی و ارمنی می شود.
مگر چه اشکالی دارد؟ مخالفان با کجایش مشکل دارند ؟ از وحدت واتحاد اقوام و نژادها و زبان های مختلف مردم از عبادت و دعاها ؟ از نذر و نیازها ؟ یا از اجتماعات عظیمی که کاخ ستمگران را به لرزه می اندازد؟
بنظرم این خاندان امامت و این بارگاههای مقدس پنجره ای به ملکوت الهی است .راهی است بسوی ادراک خدا و ماورای طبیعت و تشویق به کارهای خوب و نماز و دعا و ستیز با ظالم ک دفاع از مظلوم.
چرا مردم اینهمه در عاشورا و کربلا منقلب می شوند؟ چون مردم خودشان هم ذات پنداری می کنند با داستانی که مردی شریف از خاندان نبوت کسی که به اعراب شرف داد و کرامت داد ؛الان در بین سی هزار شمشیر زن گرفتار شده است و یک یک جوانانش را اربا اربا قطعه قطعه می کنند و خودش را سر می برند و خانواده اش را اسیر می کنند.
مخاطب می سوزد و می گیرد و بر عامل ظلم و ستم و قتل و اسارت و علو و قدرت لعن می فرستد. بدین گونه فرهنگ دفاع از مظلوم و مبارزه با ظالم و جلوگیری از قتل و کشتار و جنگ و درنده خویی جان می گیرد.
مردم از همین مراسم ها می توانند دفاع از مظلوم را همگانی کنند و مظلوم فقط به دادگستری پناهنده نشود. همه ی مردم از جوان ها و پیرها و خانواده ها تلاش کنند که حق به حقدار برسد و دادگستری و دادگاه هم تحت فشار افکار عمومی حق و حقوق دادباختگان را بدهند و عدالت و دادگری امری اجتماعی و همگانی بشود. چیزی شبیه عدالت ترمیمی که در غرب گفته اند که عدالت و دادگستری باید مشارکتی و با کمک همه طبقات و اصناف و نیروهای اجتماعی باشد.
محمدطاهر کنعانی
در هنگام زیارت مشاهد مشرفه پیوسته شبهات زیارتی را مرور می کنم. از شبهات دین ستیزان تا تکفیری ها و روشنفکران و منتقدان دیگر
نگارنده نیز خودم در حین عزیمت به مشاهد مشرفه دچار شک های دکارتی و فلسفی می شوم و می گویم بر فرض که بگوییم العیاذ بالله امام حسین ع بحق شهید نشدند و بر فرض بگوییم که زیارت قبر آن جناب از نظر روایی و تاریخی اشکالاتی داشته باشد؛
نگارنده نیز خودم در حین عزیمت به مشاهد مشرفه دچار شک های دکارتی و فلسفی می شوم و می گویم بر فرض که بگوییم العیاذ بالله امام حسین ع بحق شهید نشدند و بر فرض بگوییم که زیارت قبر آن جناب از نظر روایی و تاریخی اشکالاتی داشته باشد؛
این زیارتگاهها صرفنظر از اینکه اصلا قبری در آنجا وجود دارد یا خیر و یا اصلا زیارت قبور مردگان هزاران ساله که جسم و بدن شان با خاک یکسان و استخوان های شان العظام رمیم شده چه اهمیتی دارد؛ باز این اماکن مقدسه معنویت و نورانیت و عظمت و ارزش معنوی خودش را در پهنه ی اجتماعی دارد . مغرب زمین هرجا که مکانی مثل کلیسا موجب جرم زدایی و صلح و عدل و خیرات و دفع شرور باشد صرفنظر از معنویت برای تعاون و همبستگی اجتماعی و کاهش انحرافات بدان کمک می کنند.
مکان هایی که میلیون ها نفر با اخلاص تمام برای تقرب به خداوند می آیند و نماز می خوانند و دعا می کنند و متصل به دریای بی نهایت توحید و وحدانیت خدای متعال می شوند بسیار با شکوه است.
شبانه روز فوج فوج خلایق می آیند و سرشار از خلوص و معنویت به مرکز اصلی کائنات توجه می کنند و دعا و نماز و ذکر و تلاوت قرآن دارند و بر امامان فروخفته در خاک سلام می گویند و درود می فرستند و با هم متحد و برادر می شوند.
حتی در مساجد هم در این حد ذکر خدا شنیده نمی شود. چگونه خدای متعال اراده کرده است که مدفن این اولیای خاصه محل ذکر و دعا و تقرب به درگاهش بشود.
آیه ی شریفه ی فوق الذکر مطلق بیوت است یعنی هرخانه ای که محل ذکر خدا در صبح و شام باشد رفیع است اذن الله آن ترفع به اذن و اراده ی الهی این خانه های امامان رفیع شده است.
زمانی در مدینه ی منوره زیارت نامه ی رسول الله ص را خواندم و وهابی های مقیم در حرم ممانعت کردند و من هم همین آیه را تلاوت کردم. وهابی پاسخ داد که منظور از بیوت مساجد است و من گفتم که بیوت مطلق است و شامل هر خانه ای می شود حتی خانه ی عنکبوت هم بیت است ان اوهن البیوت لبیت العنکبوت .در روایات و تفاسیر هم هیچ جا بیت منحصر به مسجد نشده و حتی اطلاق بیت بر خانه ی انبیاء و اولیای الهی است.
از نظر کاربردی هم ما با آن امام حسین ع تاریخی و آن رخدادهای صدر اسلام کاری نداریم.
ما با همین امام حسین ع امروزی سر و کار داریم که نماد مظلومیت و مبارزه با ظلم و دفاع از ارزش های اخلاقی است. بساطی در زمان و مکان خاص عاشورا و کربلا پهن شده و مردم مانند آهن ربای نیرومندی دور هم جمع می کند و موجب اتحاد عرب و عجم و ترک و بربر و هندی و ارمنی می شود.
مگر چه اشکالی دارد؟ مخالفان با کجایش مشکل دارند ؟ از وحدت واتحاد اقوام و نژادها و زبان های مختلف مردم از عبادت و دعاها ؟ از نذر و نیازها ؟ یا از اجتماعات عظیمی که کاخ ستمگران را به لرزه می اندازد؟
بنظرم این خاندان امامت و این بارگاههای مقدس پنجره ای به ملکوت الهی است .راهی است بسوی ادراک خدا و ماورای طبیعت و تشویق به کارهای خوب و نماز و دعا و ستیز با ظالم ک دفاع از مظلوم.
چرا مردم اینهمه در عاشورا و کربلا منقلب می شوند؟ چون مردم خودشان هم ذات پنداری می کنند با داستانی که مردی شریف از خاندان نبوت کسی که به اعراب شرف داد و کرامت داد ؛الان در بین سی هزار شمشیر زن گرفتار شده است و یک یک جوانانش را اربا اربا قطعه قطعه می کنند و خودش را سر می برند و خانواده اش را اسیر می کنند.
مخاطب می سوزد و می گیرد و بر عامل ظلم و ستم و قتل و اسارت و علو و قدرت لعن می فرستد. بدین گونه فرهنگ دفاع از مظلوم و مبارزه با ظالم و جلوگیری از قتل و کشتار و جنگ و درنده خویی جان می گیرد.
مردم از همین مراسم ها می توانند دفاع از مظلوم را همگانی کنند و مظلوم فقط به دادگستری پناهنده نشود. همه ی مردم از جوان ها و پیرها و خانواده ها تلاش کنند که حق به حقدار برسد و دادگستری و دادگاه هم تحت فشار افکار عمومی حق و حقوق دادباختگان را بدهند و عدالت و دادگری امری اجتماعی و همگانی بشود. چیزی شبیه عدالت ترمیمی که در غرب گفته اند که عدالت و دادگستری باید مشارکتی و با کمک همه طبقات و اصناف و نیروهای اجتماعی باشد.
محمدطاهر کنعانی
مطالب مرتبط
X Share
نظر شما
به روایت مذهبی ها
نظرسنجی
با اصلاحات بنیادین سیاسی موافقید؟
آخرین اخبار
چشم انداز
پربازدیدترین
خبری-تحلیلی
پنجره
اخلاق و عرفان
سیره علی بن ابیطالب(ع)
سیره رسول الله(ص)
تاریخ صدر اسلام
تاریخ معاصر
زمین
سلامت و تغذیه
نماز و احکام
کتاب و ادبیات
نظامی
کمپر و ون لایف
شیطان و گناهان
روشنفکری دینی
مرگ
آخرالزمان