ابن عیاش از علمای امامیه قرن ۴ در کتاب مقتضب الاثر که در آن نصوص دال بر ۱۲ امام را از روایت اهل سنت جمع آوری کرده است.
به نقل از ثوابة بن احمد موصلی روایت میکند که ثوابة به اسنادش از ابوموزج صیدوی نقل کرده است که روزی عمران بن خاقان از علمای تازه مسلمان شده ی یهودی به من گفت ما در توارت ۱۲ وصی و خلیفه بعد از محمد صلی الله علیه وآله که از اهل بیت اویند سراغ داریم که از بنی امیه و قبایل تیم و عدی هم نیستند. نکند آنچه شیعیان میگویند حق باشد؟
ابوموزج گوید به من از آنان در توارت بگو. عمران گفت باید عهد ببندی که چیزی از آن به شیعه نگویی، وگرنه [در محاجه] با من غلبه خواهند کرد. گفتم از چه می ترسی؟ این قوم از بنی هاشم اند. عمران گفت اسامیشان، اینان [که حکومت میکنند] نیستند، بلکه از اولاد محمد صلی الله علیه وآله و از بقیه اویند.
اگر پیش از تو مُردم آنرا بازگو کن وگرنه آنرا مخفی ساز و سپس گفت در توارت آمده: شموعل شماعسحوا و هى بيرختى ايثوا بمايذ يثم عوشود بستم بوليد و بشير العوى قوملوم كودو دعان لامذبور و هومل؛ از صلب شموعل فرزندی مبارک زاده می شود که صلوات و قدس من بر او باد، ۱۲ نفر از او زاده می شوند که ذکر ایشان تا قیامت باقیست و قیامت بر آنان استوار شود، خوشا آنان که ایشان را به حقیقتشان شناختند.
جالب اینجاست که آیه فوق هنوز هم موجود است، بطوری که در سفر پیدایش آیه ۱۷:۲۰ خطاب به حضرت ابراهیم پیرامون اسماعیل (شموعیل) علیهما السلام گفته شده است: من شنیدم كه تو دربارهٔ اسماعیل درخواست نمودی، بنابراین من او را بركت میدهم و به او فرزندان بسیار و نسلهای زیاد خواهم داد. او پدر دوازده امیر خواهد بود. من ملت بزرگی از نسل او به وجود خواهم آورد.
نکته مهم اینجاست که علمای پلید یهود، اسم خاص مأدمأد [ מאדמאד ] را برای فریب عوام به ۲ پاره کرده و آنرا به معنای بسیار زیاد و نیکو ترجمه کرده اند، چنانکه مثلا جمله ذهب احمد را ترجمه کنیم آنکه آفرین و ستایش می کند رفت!
از سویی مطابق با روایت متعدد که شیعه و سنی نقل کرده اند، همچون اینجا، اینجا و اینجا، واژه مأدمأد، متشکل از میم همزه دال و به معنای طیب و پاکیزه از اسامی پیامبر صلی الله علیه وآله در تورات است.
واژه נשיאם که صورت جمع נשיא است و غالبا امیر ترجمه می شود، دقیقا معنای رهبر و شاهزاده توأمان می دهد که همانا معادل امام شیعه است؛ بعلاوه در مواضع دیگری از کتاب مقدس فعلی نیز صفات ۱۲ امام ذکر شده که امیدواریم جناب دکتر الف آنرا برایمان آماده سازند تا منتشر کنیم.
به گفتگوی مذکور در سفر پیدایش تورات، در قرآن نیز اشاره شده است. در آیه ۱۲۴ سوره بقره خداوند به ابراهیم میفرماید: تو را امام مردمان قرار دادم. ابراهیم گفت از ذریه من چطور؟ خداوند فرمود: عهد من به ظالمین نمی رسد. و جالب آنکه حتی در کتب اهل سنت در ذیل این آیه نقل کرده اند که پیامبر صلی الله علیه وآله با اشاره به آیه فوق فرمودند: منم آن دعای ابراهیم؛ دعای او به من و علی منجر شد که من نبی و او وصی شد. از جمله آنکه مغازلی شافعی در مناقب و حاکم حسکانی حنفی در شواهد آنرا ذکر کرده اند.
همچنین در آیه قرآنی دیگری نیز به آیه توراتی اشاره شده، در آیه ۸۴ سوره شعرا از قول حضرت ابراهیم علیه السلام خطاب به خدا می فرماید: از جانب من در آیندگان لسان صدق قرار ده. و باز جالب آنکه علمای اهل سنت مانند ابن مردویه در ما نزل من القرآن و ایجی در توضیح الدلائل و سایرین نقل کرده اند که لسان صدق در دعای حضرت ابراهیم، امیر المؤمنین علیه السلام است.
استنساخ نویسه گردانی شده آیه تورات، از آنجا که برای خوانندگان غیر عبرانی کاملا گنگ بوده، بشدت دستخوش تصحیف شده و شکل صحیح آن بدین صورت است: شموعئل شماعتیک هنه برختی اتو وهفریتی اتو وهربیتی اتو بمادماد شنیم عشر نشیام یولید ونتتیو لجوی جدول به نظر می رسد بخش انتهایی آیه تورات توسط یهود ساقط شده و جالبتر آنکه با اشاره به باطنیات، بشارت به شناخت حقیقتِ امام داده شده است، این نشان میدهد که معرفت و شناخت بنی اسرائیل باستان از اراذل مقصر شیعه و نیز اهل سنت، نسبت به امامان و خلفای بر حق بیشتر بوده است.
علمای اهل سنت نیز به آیه توراتی اذعان کرده اند، از جمله آنکه ابن تیمیه با عصبانیت میگوید: بسیاری از یهودیان هنگامی که اسلام می آورند شیعه می شوند چرا که در تورات اشاره به دوازده [رهبر و امیر از نسل پیامبر صلی الله علیه وآله] را دیده اند. سپس آنرا خیلی مضحک رد میکند.
با تشکر از فاضل گرامی، دکتر الف که پیرامون متون عبری ما را یاری کردند.
کانال اهل حدیث
و مستنداتی از این دست بشدت اطلاع رسانی بشه