فخرالدوله یا تومانآغا، دختر هفتم و فرزند دهم ناصرالدين شاه، درسال 1278 قمری از خازنالدوله همسر گرجی و صيغهای ناصرالدين شاه زاده شد.
او بانویی تحصیلکرده و از شعرای دوره ناصرالدینشاه محسوب می شود. وی داستانهای شفاهی ایرانی را مکتوب و تصویرگری کرد.
نقیبالممالک، نقالباشی دربار شبهایی که داستانگویی میکرد، فخرالدوله پشت در نیمه باز اتاق خواجهسرایان مینشست و به دقت آن داستانها را مکتوب کرده و برای آنها نقاشی میکشید.
اگر امروز ما داستانهای ماندگاری، چون امیرارسلان رومی و زرین ملک را داریم به همت اوست که آنها را مکتوب و مصور کرده است.
شعرهای او شامل دیوانی از چندهزار بیت است که با خط خود نوشته و در کتابخانه سلطان محمودمیرزا در پاریس نگهداری میشود.