پرسش: استاد ببخشید! قرآن بارها از نعمات بهشتی صحبت کرده؛ منتها اشتغال بهشتیان در بهشت به چیست؟
پاسخ: آنها به یاد حق و حضور الهی و اذکار الهی مشغول هستند.
ما اگر بتوانیم بین ثبات و سکون فرق بگذاریم خیلی از این سؤالها حل می شود، این یک مشکل جدّی برای همه ما که به هر حال آدم می رود آنجا يك ميليون سال بخورد و بخوابد که چه؟ این که نیست.
چون میدانید این بحثها در حوزه اصلاً مطرح نمی شود که در بهشت آدم چطور میشود؛ حالا ممکن است ده سال، بیست سال بگذرد؛ گاهی چنین سؤال مطرح شود که آدم می رود آنجا چه کار می خواهد بکند؟ مدام بخورد؟ خواب هم که نیست ...
ما تا بین ثبات و سکون فرقی نگذاریم، همیشه با این غُدّه رو به رو هستیم، چه ما بخواهیم چه نخواهیم این سؤال در درون ما هست که آنجا برویم چه کنیم؟
خسته می شود آدم يك ميليون سال يک جا برود، یک میلیون سال نیست، یك میلیارد سال نیست، هزار میلیارد سال نیست، آن جا چه کنیم؟
بعضی از این مؤمنینی که جدّی هم متدیّن هستند، سؤال آنها همین است که ما آنجا رفتیم چه کنیم؟ کار ما آنجا چیست؟ ...
الآن میشود ثابت کرد که عمر زمین چقدر است، عمر منظومه شمسی چقدر است، عمر راه شیری چقدر است، بالاخره اینها مادی هستند، عمر دارند، روزی هم بساط آنها جمع می شود.
اما اگر از ما سؤال کنند دو دو تا چهار تا چند سال دارد؟ میگوییم این ثابت است، ساکن نیست؛ آنکه ساکن است خسته می شود، اما آنکه ثابت است که خسته نمیشود.
شما بگویید علم چند سالش است؟
هر معلولی علّت دارد چند سال است؟ این سال و ماه برنمیدارد، نه متزمّن است نه متمكّن؛ روح به نشئهای میرسد که ثابت میشود.
تعبير نَمَكين «دارُ القرار» همین است؛ انسان آرام میشود، ثابت میشود، نه ساکن بشود.
وقتی ما فرق گذاشتیم بین ثبات و سکون، اصلاً این سؤال به ذهن ما نمیآید، این غدّه رفع میشود و درمان میشود.
ثابت خسته نمیشود، ساکن است که خسته میشود ... بالاخره ما هستیم و اعتقاد به آنچه ائمه فرمودند.
بسیاری از اسرار عالم است که چون بحث نشده برای ما روشن نیست؛ ما وظیفه داریم بگوییم آنچه قرآن و اهل بیت گفتند حق است و ما به آن ها ایمان داریم.
درس تفسیر حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی /سوره مبارکه «زمر»، آیات ۱۹ الی ۲۲