هشدارهادونوع است درهشدار نوع اول برنامه بعدی روزانه رابه اطلاع کودک می رسانید.
برای مثال به او اطلاع میدهید تا چند دقیقه دیگر سفره غذا پهن میشود.
در هشدار نوع دوم رفتارِ نامناسب فرزندتان را به او گوشزد میکنید، در واقع به او فرصت میدهید تا رفتار خود را تصحیح کند.
انتظارات
بهتر است به فرزندتان بگویید چه انتظاری از او دارید و چه رفتاری را میپسندید.
برای این منظور، با او راجع به خواستههایتان صحبت کنید اما از ارائه توضیح اضافه، استدلال و پیچیده کردن موضوع پرهیز کنید و فقط نکته اصلی را به ساده ترین شکل ممکن بیان کنید.
به خاطر بسپارید؛ توضیحهای خود را متناسب با سن فرزندتان بیان کنید و از آنها سوال کنید آیا متوجه شده که چرا چنین انتظاری از او دارید یا خیر، تا اینکه به تدریج نظم مورد نظر شما را بپذیرد.
محدودیتها
خونسرد بوده و بر اعصاب خود مسلط باشید.
بدون شک تصمیم نهایی بر عهده شما والدین است.
نافرمانی را نباید با خشم و فریاد پاسخ دهید، همچنین اجازه ندهید، کودکان به سهولت با اعصابتان بازی کنند.
مسئولیتپذیری
کودکان در نهایت روزی بزرگ خواهند شد پس به آنها اجازه رشد بدهید.
به آنها امکان دهید، کارهای کوچک را خودشان به تنهایی انجام دهند و موفقیتهای هر چند ناچیز به دست آورند تا اعتماد به نفسشان پرورش یابد و مهارتهای زندگی و تواناییهای اجتماعی در آنها تقویت شود.
اما یادآوری میکنم که انتظارهای شما باید متناسب با سن و تواناییهای آنها باشد، در غیر این صورت به جای برنده شدن، بازنده بودن را به فرزند خود میآموزید.