جنگ اول خلیج فارس در حقیقت اولین تجربه رزمی جدی نیروی هوایی سلطنتی سعودی بود و این نیرو با گذشت نزدیک به ۱۰ سال از توسعه و مدرنیزاسیون وارد صحنه نبرد شد و تجارب ارزشمندی کسب کرد که شاید مهمترین دستاوردش توجه به اهمیت نیروی انسانی و آموزش و شرکت در مانورها و آموزشهای گوناگون از جمله Redflag بود.
در حقیقت نیروی هوایی برای اولین بار در این ایام با پوست و گوشت خود متوجه شد که صرف خرید تجهیزات باعث کسب قدرت هوایی نخواهد شد.
اما برسیم به سرنوشت تورنادو IDS سعودی به شماره سکان ۷۶۵:
سه روز پس از شروع جنگ این پرنده زیبا و توانمند که در آن ایام یکی از شاهکارهای هوانوردی نظامی بود (حتی ایالات متحده خرید تورنادو را بررسی کرد) در جریان این پرواز با کاهش سوخت مواجه شد و خلبان تصمیم گرفت به جای دریافت سوخت از تانکر آمریکایی حاضر در منطقه به سمت فرودگاه جایگزین (آلترناتیو) یعنی پایگاه حفر الباطن پرواز و پس از فرود سوختگیری کند. شرایط جوی تقرب به فرودگاه جایگزین را دشوارتر کرد و پرواز در ارتفاع پایین تر مصرف سوخت را بالاتر برد. در نهایت موتورها خاموش شد و پرنده فقط ۷ مایل قبل از باند بر شنهای بیابان بوسه زد.
روایتی از این ماجرا حاکیست که خلبان سعی کرد در بیابان فرود اضطراری بیاید و تنها وقتی اقدام به ایجکت کرد که هواپیما دوباره از سطح زمین به بالا پرتاب شد. در هر صورت هر دو خلبان نجات پیدا کردند. بقایای هواپیما جمع آوری شد و خارج از رده پروازی تشخیص داده شد. حدود ۲ سال بعد بدنه بازسازی و رنگ آمیزی شد و در دروازه اصلی پایگاه هوایی شاه عبدالعزیز ظهران نصب شد جایی که امروز هم دیده میشود.
احتمالا از خود میپرسید که کجای این ماجرا عجیب است؟ چنین اتفاقاتی در هر جنگی و برای هر نیروی هوایی رخ داده است. بله درست است ! اما موضوع به همین جا ختم نمیشود:
در آن زمان خبری پخش شد که هرگز رسما تایید نشد. در این شایعه علت اینکه خلبان تورنادو فرود در یک پایگاه مرزی را به سوختگیری هوایی ترجیح داد واقعا عجیب بود :
اپراتور بوم تانکر آمریکایی زن بود و خلبان عرب حاضر نبود دستوالعمل اپراتور برای سوختگیری را گوش کند !
امیر کیانی