اسکیزوفرنی اختلالی است که بر نحوه عملکرد، تفکر و درک واقعیت افراد تأثیر می گذارد. درمان آن اغلب بسیار دشوار است زیرا علل و علائم مختلفی دارد.
محققان اتوآنتی بادی را شناسایی کرده اند که به نظر می رسد در برخی افراد باعث اسکیزوفرنی می شود. این یافته ها به شواهد موجود اضافه می کند که اسکیزوفرنی می تواند یک جزء خود ایمنی داشته باشد.
در مطالعهای که در Cell Reports Medicine منتشر شد، محققان دانشگاه پزشکی و دندانپزشکی توکیو (TMDU) یک اتوآنتیبادی را شناسایی کردند –در برخی از بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی پروتئینی که توسط سیستم ایمنی تولید میشود تا به ماده خاصی از بدن خود فرد نه به یک ماده خارجی مانند ویروس یا باکتری بچسبد.
محققان همچنین دریافتند که این اتوآنتی بادی باعث ایجاد رفتارهای اسکیزوفرنی مانند و تغییراتی در مغز با تزریق آن به موش ها می شود.
هنگام بررسی اتوآنتی بادی های احتمالی که ممکن است باعث اسکیزوفرنی شوند، تیم تحقیقاتی پروتئین خاصی را در نظر داشتند. تحقیقات قبلی نشان داده است که مولکول چسبنده سلول عصبی (NCAM1) که به سلولهای مغز کمک میکند از طریق اتصالات تخصصی به نام سیناپسها با یکدیگر ارتباط داشته باشند ممکن است در ایجاد اسکیزوفرنی نقش داشته باشد.
هیروکی شیواکو می گوید: «ما تصمیم گرفتیم حدود ۲۰۰ فرد سالم و ۲۰۰ بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی به دنبال آنتیبادیهای ضد NCAM1 باشیم. ما این اتوآنتی بادی ها را فقط در ۱۲ بیمار یافتیم که نشان می دهد ممکن است فقط در زیر مجموعه کوچکی از موارد اسکیزوفرنی با این اختلال مرتبط باشد.
تیم تحقیقاتی به همین جا بسنده نکردند - آنها می خواستند بدانند که آیا این اتوآنتی بادی ها می توانند تغییراتی را ایجاد کنند که معمولاً در اسکیزوفرنی رخ می دهد یا خیر، بنابراین آنها اتوآنتی بادی ها را از برخی از بیماران خالص کردند و آنها را به مغز موش ها تزریق کردند.
هیدهیکو تاکاهاشی می گوید: «نتایج چشمگیر بود.اگرچه موشها فقط برای مدت کوتاهی این آنتیبادیهای (اتوآنتیبادی) را در مغز خود داشتند، اما تغییراتی در رفتار و سیناپسهای خود داشتند که مشابه آنچه در انسانهای مبتلا به اسکیزوفرنی دیده میشود، بود.»
به طور خاص، موشهای دارای اتوآنتیبادیهای بیمار دچار اختلال شناختی و تغییراتی در تنظیم رفلکس غافلگیر شدند که هر دو در مدلهای حیوانی دیگر اسکیزوفرنی دیده میشوند.
آنها همچنین سیناپسها و خارهای دندریتیک کمتری داشتند که ساختارهایی هستند که برای اتصالات بین سلولهای مغزی مهم هستند و در اسکیزوفرنی نیز تحت تأثیر قرار میگیرند.
با توجه به اینکه اسکیزوفرنی می تواند در بین بیماران بسیار متفاوت ظاهر شود و اغلب به درمان مقاوم است، نتایج این مطالعه امیدوارکننده است. اگر اسکیزوفرنی واقعاً توسط اتوآنتی بادیها علیه NCAM1 در برخی از بیماران ایجاد شود، این امر منجر به پیشرفتهای مهمی در تشخیص و درمان آنها خواهد شد.
منبع: دانشگاه پزشکی و دندانپزشکی توکیو
https://neurosciencenews.com/autoimmune-schziophrenia-20754/
کانال آگاهی از مغز