نزدیک دهکده طالبخان مراغه، در صخره های بالای کوه، مدخل غاری با طرح جناقی حجاری شده است.
غار در بطن کوهی از جنس ماسه سنگ های رسوبی و آهکی ایجاد شده و در اصل حفرهها و شکافهای عمیق و طبیعی است که بر فراز آن یعنی خط الراس کوه، آثار رصدخانه مشهور خواجه نصیرالدین طوسی باقی مانده است.
این محوطه دارای چندین حجره است. در حجره جنوبی آن محرابی کنده شده است.
زاغه های طبیعی در بطن صخره از این مدخل حجاری و منشعب شده است و به چندین دهلیز منتهی می شود.
در کتاب کاوشهای رصدخانه مراغه نوشته دکتر ورجاوند، همزمانی تقریبی بخش جلویی این بنای صخره ای با بنای رصدخانه مراغه تایید شده است و از نظر ایشان با توجه به دید بازی که در جانب مغرب پیش روی این بخش وجود دارد، احتمالاً برای برخی کارها و بررسی های نجومی استفاده می شده است .
با این حال با توجه به ساختار و معماری این غارها، به نظر می رسد که این محل کاربردی آیینی داشته و به یکی از اقلیت های دینی کهن مراغه متعلق بوده است.
eachtnews