خواستگاه «انار» در جهان را باید در مناطق خاوری نجد ایران، جستوجو کرد.
بر اساس برخی شواهد تاریخی، ایرانیانباستان در ۴هزارسال پیش از میلاد از انار بهعنوان میوهای خوراكی و نیز برای مصارف آیینی و پزشكی و حتا رنگرزی بهره میگرفتند و دستکم از ۲۵۰۰سال پیش از میلاد، این گیاه را کشت میکردند.
نام میوهی «انار» در بنیاد واژهای ایرانی است.
این واژه در تفسیر زند اوستا و نسکهای پهلوی بهصورت «anar» آمده و به همین صورت هم به زبان فارسی انتقال یافته است.
«انار» از دیرباز میوهی غم و شادی ایرانیان بوده است؛ این میوه همواره در آیینهای مربوط به درگذشتان(دادگاه) و مراسم گواهگیری ایرانیان حاضر بوده است.
از شاخههای خشک درخت انار هم در برپایی جشنهایی چون «سده» بهره گرفته میشود.
IranAncient