مغول ها در دوران چنگیز خان بر این باور بودند که کثیف کردن آب باعث عصبانیت و خشمگین شدن اژدهاهایی می شود که بر چرخه ی آب فرمانروایی می کنند.
آن ها از این می ترسیدند که در صورت کثیف کردن آب خانه هایشان به وسیله ی طوفان هایی که از طرف این اژدهاها فرستاده می شوند ویران خواهند شد به همین دلیل آن ها تقریبا هیچ چیزی را با آب نمی شستند.
حمام کردن یا شستن لباس در آب روان کاملا ممنوع بود.
برخی از جنگجویان مغولی حتی لباس های خود را نیز عوض نمی کردند. آن هایی که کمی از دیگران تمیز تر بودند برخی مواقع لباس های خود را درآورده و می تکاندند یا با چوب لباس هایشان را می زدند تا شپش های موجود در لباس از آن جدا شوند و بلافاصله آن را دوباره می پوشیدند.
آن ها حتی ظرف های غذا را نیز در آب نمی شستند. در عوض ظرف را در ته مانده ی آبکی غذای وعده ی قبلی فرو برده و بدین ترتیب آن را تمیز می کردند.
سپس بار دیگر این ته مانده را در ظرف خود ریخته و با آن غذای دیگری درست می کردند.
این کار چندش آور بود و همیشه غذایشان بوی بدی می داد اما آن ها به این کار خود افتخار می کردند. بوی بد و تعفن را قدرت می دانستند.
اگر خان بزرگ به یکی از سربازان ردای خود را می داد برای وی افتخار بزرگی محسوب می شد نه تنها به این دلیل که وی می توانست ردای خان بزرگ را بپوشد بلکه به این دلیل که وی می توانست بوی تعفن لباس و بدن خان بزرگ را همراه خود داشته باشد !
IranAncient