خواص معجزه آسای بامیه

باميه موطن اصلى آن آفريقا و يا مناطق گرم آسيا است. باميه اصولا يك گياه گرمسيرى است و در شرايط مناسب اقليم گرم، گياه چند ساله است، ولى در مناطق معتدل و سرد كه كاشته شود چون تحمل سرماى زمستان را ندارد به صورت گياه يكساله درمى ‏آيد.

باميه از نظر طبيعت طبق نظر حكماى طب سنتى سرد و تر و ترى آن از ساير بقول بيشتر است، از نظر خواص باميه براى مزاجهاى گرم خوب است.

در صورتى كه اشخاص سردمزاج بخواهند باميه بخورند براى اينكه سردى آن ضرر نرساند و عوارضى ايجاد نكند بايد با ادويه گرم ميل كنند.

تركيبات شيميايى‏ تمام گياه باميه معطر است و عطرى شبيه عطر ميخك از آن متصاعد مى‏شود و برگ و ساقه‏هاى باميه داراى‏Iodine است.

از نظر آهن و كلسيم قابل توجه است در غلاف ميوه تازه سبز باميه در حدود ۵۲۰ واحد بين المللى ويتامين‏ آمى ‏باشد و به علاوه داراى تيامين، رايبوفلاوين، نياسين و سرانجام ويتامين‏C يا اسكوربيك اسيد است.

ميوه سبز تازه باميه منبع غنى ويتامين‏ ب است. خواص بامیه باميه نارس پخته به عنوان سبزى لذيذ و مقوى است.

ميوه نارس بامیه را با گوشت پخته مى‏خورند و در هندوستان معتقدند كه مقوى باه است. جوشانده ميوه نارس باميه مقوى و نرم‏ كننده و لطيف ‏كننده پوست و مدر است.

در ناراحتى‏ هاى نزله‏اى كه منجر به التهاب يك غشاى مخاطى همراه ترشح است و همچنين در موارد سوزش مجراى ادرار در موقع ادرار كردن و احساس درد در موقع ادرار و بالاخره در موارد سوزاك مفيد است.

لعاب حاصل از ميوه و تخم آن نيز نرم‏ كننده است و براى سوزاك مفيد است.

از برگهاى آن به عنوان ضماد نرم ‏كننده استفاده مى ‏شود. تخم باميه معرق است و محرك قلبى و ضد اسپاسم است.

در چين از گل و تخم و ريشه و ميوه آن به عنوان دارو استفاده مى‏شود و نرم كننده و مدر است و براى تسهيل زايمانهاى مشكل تجويز مى ‏شود.

در استعمال خارجى ضماد آن روى انواع زخمها گذارده مى ‏شود و التيام ‏دهنده است. جوشانده ميوه آن براى معالجه سوزاك و سوزش مجراى ادرار استفاده مى‏شود و از جوشانده ريشه آن براى معالجه سيفيليس استفاده مى‏شود. در هندوچين از ريشه باميه مانند جانشين خطمى استفاده مى‏ شودشربتى از جوشاندن آن در فيليپين تهيه مى‏ شود و براى زخم گلو و گرفتگى صدا بسيار مفيد است.

مطالب مرتبط

Stumble Upon Delicious

Cloob Digg

نظر شما

به روایت مذهبی ها

آخرین اخبار


	بله

	خیر