بستنی اکبر مشتی نخستین بستنی فروشی ایرانی است که در سال ۱۳۱۸ هجری قمری و در نزدیکی راهآهن تهران تأسیس شد.

او نخستین ایرانی بود که به تجارت بستنی روی آورد. نام واقعی او اکبر جعفری ملایری بود که در سال ۱۸۶۸ میلادی در روستایی در ملایر به دنیا آمد. در سن ۲۰ سالگی با «ممد ریش» آشنا شد که با درباریان مظفرالدین شاه آشنایی داشت و از این طریق او هم توانست با بستنی آشنا شود.
بستنی ایرانی که اکبر مشتی درست کرد با نوع خارجی آن کاملاً متفاوت بود. ایرانیان سرشیر، گلاب و زعفران را بیشتر میپسندیدند.
اکبر مشتی از برخی گیاهان به جای افزودنیهای غذایی استفاده کرد.» او اضافه میکند، اکبر مشتی زحمت زیادی کشید. او مجبور بود زمستان ها را در کوههای اطراف تهران به دنبال تهیه یخ باشد. در آن زمان هنوز یخچال در کشور وجود نداشت و مردم از یخچال طبیعی استفاده میکردند؛ آن ها گودالهای عمیق گاه تا ۶۰ متر حفر و در آنها برای تابستان یخ انبار میکردند.
درباریان، سفرا و مردم عادی مشتریان اکبر مشتی بودند. محمد میگوید: «یکبار فخرالدوله - مادر علی امینی - اکبر مشتی را با خودش به فرانسه برد تا آن جا برایشان بستنی سرو کند.»
اکبر مشتی بیش از نود سال عمر کرد و در نود و دو سالگی از مشکل کلیه درگذشت. روزنامههای عراقی و پاکستانی هم خبر درگذشت او را چاپ کردند. یک دیپلمات پاکستانی مقالهای دربزرگداشت او نوشت. هر کیلوگرم بستنی درجه یک اکبر مشدی در زمان رضا عبوالهی حیاتش سه ریال بود اما او شاهد صنعتی شدن بستنی سازی نبود.
فریبرز یوسفی