همانا ارتباط است.
بیهیچ رابطهای خویشتنی نیز وجود نخواهد داشت.
زمانی که خویشتن، خود را در آینههای بیشماری منعکس میکند واقعا وجود دارد و ریشه مییابد.
با ساختن کلبهای بر بالای قلهی «اِورست» و تنها در آن به مراقبه نشستن نمیتوانید خود را بشناسید؛ اینگونه تنها با خیالات و اوهام خویش ملاقات خواهید کرد، و این به معنای فردیت یافتن نیست.
در چنین شرایطی شما تنهایید و خویشتنِ حقیقی شما پنهان است.
خویشتن شما در رفتار و کردارتان تجلی مییابد؛ نه در آنچه که میپندارید هستید، بلکه در آنچه انجام میدهید.
و هر زمان سخن از عملکرد ماست، مسئله ارتباط با دیگران است.
کارل گوستاو يونگ