تورب:
تورب به توده متراکم قهوهای تا سیاهرنگ خزهها و گیاهان که بطور ناقص تجزیه شدهاند گفته میشود. تورب معمولاً در زمینهای بسیار مرطوب و در مناطق معتدل و سردسیر جهان به وجود میآید و به عنوان سوخت بهکار میرود.
تورب را میتوان مرحله نخست تشکیل زغالسنگ دانست.
لیگنیت:
این نوع زغال سنگ در مرحله پس از تورب زایی به وجود می آید. اصولأ لیگنیت ها درجه زغال شدگی پایینی دارند و هنوز مقداری از بقایای مواد چوبی، برگ و پوست گیاهان را در آن ها می توان یافت.
رنگ زغال سنگ لیگنیت، سیاه متمایل به قهوه ای تا سیاه، متخلخل و چگالی آن حدود ۵/۱ است. بافت متخلخل لیگنیت شبیه زغال های چوب خشک است. برخی از آنها بافت سست و رشته ای و برخی دیگر نیز بافت متراکم و شبیه خاک دارند.
در این نوع زغال سنگ ها مقدار متوسط کربن ۷۵-۸۰ درصد، میزان متوسط اکسیژن حدود ۱۰-۱۵ درصد و مقدار متوسط هیدروژن حدود ۵-۷ درصد است.
ارزش حرارتی آنها کم و حدود ۶۰۰۰ کیلو کالری است. به این دلیل مثل زغال سنگ های نوع تورب ارزش صنعتی ندارند.
رطوبت لیگنیت ها از زغال سنگ های نوع بیتومینه نیز بیشتر است و به حدود ۳۵-۷۵درصد میرسد و به همین دلیل در هنگام سوختن دود زیاد تولید می کنند. مواد فرار آنها نسبتأ زیاد است و گاهی به حدود ۴۰-۵۵درصد نیز می رسد
زغال سنگ:
نام کانی سیاه رنگی است که از پسماند مواد گیاهی دورانهای قدیم زمین شناختی میلیونها سال پیش تشکیل شدهاست و به عنوان سوخت و نیز ماده اولیه برخی صنایع شیمیایی برای تولید گاز، کک، روغن، قطران و غیره استفاده میشود.
بخش بزرگی از جرم زغال سنگ کربن است. از دیگر ترکیبات زغال سنگ هیدروژن، نیتروژن، اکسیژن و گوگرد است.
Aghigh_mine