دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، به تازگی لایحهای مبنی بر استخراج و استفاده از معادن فضایی و منابع فرازمینی از سوی شرکتهای خصوصی را امضا کرده است
حقیقت این است که سیارات و اقمار مختلف در کیهان، منابع عظیمی از عناصر و فلزات گوناگون را در خود دارند. ما زمینیها، فعلاً توان خروج از منظومه خودمان یعنی منظومه خورشیدی، و سفر به تریلیونها منظومه دیگر در کهکشان خودمان یعنی کهکشان راه شیری، و همچنین تریلیونها منظومه در تریلیونها کهکشان دیگر عالم هستی را نداریم. چون فواصل بسیار زیاد است. نزدیکترین منظومه به ما، یعنی منظومه پروکسیما قنطورس، حدود چهارونیم سال نوری، معادل چهلودو تریلیون کیلومتر، با ما فاصله دارد.
اما در همین منظومه خورشیدی خودمان، دهها سیاره و قمر و دهها هزار سیارک وجود دارد که سرشار از عناصر و فلزات مختلف هستند. معادن و فلزات فقط دو سه تا از سیارکها میتوانند تا پایان عمر کره زمین (احتمالأ پنج میلیارد سال دیگر)، نیاز ما زمینیها برای فلزات و مواد معدنی را تأمین کند. تاکنون این مسأله روشن شده است که در منظومه خورشیدی، فقط در سیاره ما، موجودات هوشمند یعنی انسان وجود دارد و فقط ما انسانها امکان استخراج و استفاده از منابع منظومه خورشیدی را داریم. لذا همه این منابع، به قول جواد رضویان «واس ماس، کلیش ماس ماس»
شاید در بین سیارکهای موجود در کمربند سیارکها (کمربندی که بین مدار مریخ و مشتری قرار دارد)، یک مورد بیشتر از همه وسوسه زمینیها را برای استخراج فلزات گوناگون برانگیزد. و آن سیارک «16 Psyche» (پسوخه ۱۶) با قطر ۲۲۶ کیلومتر است. این سیارک، سرشار از معادن آهن، طلا، نیکل و ... است. میزان طلای خالص موجود در این سیارک به قدری زیاد است که اگر تمام طلای آن استخراج شود و به زمین آورده شود و بین تمام جمعیت کره زمین تقسیم شود، براساس قیمتهای کنونی طلا، به هر انسان، معادل ۱۲۲ میلیارد دلار طلا میرسد! یعنی تمام انسانها، از ثروتمندترین انسان کنونی کره زمین هم ثروتمندتر میشوند! اما مسأله اینجاست که اگر استخراج فلزات از این سیارک و سایر اجرام منظومه خورشیدی صورت بگیرد، قیمتهای کنونی به شدت سقوط میکنند و بازارهای فلزات و مواد معدنی در جهان، دچار تلاطمات اساسی میشوند. شاید قیمت طلا با قیمت کود انسانی و حیوانی برابری کند.
اما آنچه که مسلم است، فعلآ امکانات بشر برای استخراج فلزات از کرات دیگر و انتقال فلزات به کره زمین، در حد صفر است. نیازی هم احساس نمیشود، چون هنوز منابع در همین کره زمین فراوان است. فعلاً بشر باید به فکر سفر دوباره به کره ماه و نخستین سفر به مریخ و کرات دیگر باشد و بعد با گسترش تکنولوژی، از امکانات کرات و اجرام سماوی استفاده نماید. شاید در قرون ۲۳ و ۲۴، استخراج انبوه از معادن فرازمینی تحقق یابد. نیاز به منابع فرازمینی در قرون آینده احساس خواهد شد، زیرا رشد مصرف منابع در کره زمین، در آینده، افزایش تصاعدی خواهد داشت.
محمد محبی