مهاجرانی که هزینه پزشکی بالا دارند، از اقامت دائم در کانادا محروم می‌شوند؟

امسال اداره مهاجرت فدرال کانادا، یک سیاست دائمی درباره تعیین آستانه هزینه‌های پزشکی برای متقاضیان اقامت دائم کانادا را پی خواهد گرفت که این سیاست‌ها روی درخواست اقامت افراد دارای معلولیت جسمی، بیماران مزمن و نیازمند به خدمات اجتماعی مداوم، تاثیر جدی می‌گذارد. آستانه هزینه‌های پزشکی و اجتماعی به زبان ساده به این معنی است که اگر یک متقاضی اقامت کانادا، هزینه‌های پزشکی و اجتماعی‌اش خیلی زیاد شود و بالاتر از آستانه تعریف شده دولت کانادا باشد، احتمال دارد درخواست اقامت دائمش تایید نشود.

به گزارش هفته و به نقل از سایت cimmigrationnews، بر اساس سیاست موقتی که دولت کانادا از اول ژوئن ۲۰۱۸ به اجرا درآورد، سقفی برای تقاضاهای بیش از حد مهاجران برای دریافت خدمات بهداشتی و اجتماعی تعیین کرد که این سیاست در ۱۷ مارس امسال به شکل دائمی درآمد. اتاوا با اصلاح قوانین قبلی، سیاست موقت گذشته را رسمیت بخشید و درواقع، این سیاست موقت را دائمی کرد.

«بئاتریس فنلون»، سخنگوی اداره مهاجرت، پناهندگان و شهروندی کانادا اعلام کرد: «بر اساس این سیاست، آستانه هزینه‌های پزشکی و اجتماعی برای متقاضیان مهاجرت به حدود سه برابر میانگین هزینه سرانه این خدمات برای هر فرد کانادایی تعیین می‌شود. موسسه کانادایی اطلاعات بهداشتی (CIHI) هم در گزارش سالانه روند هزینه‌های سلامت ملی گزارش داد که هر سال، آستانه هزینه‌های بهداشتی سرانه از سوی دولت‌های فدرال، استانی و منطقه‌ای، به روز رسانی می‌شود.»

فنلون تاکید کرد: «این سیاست دولت کانادا، تلاش می‌کند تعادلی ایجاد کند که هم یک سیستم مهاجرتی عادلانه و دلسوزانه برای مهاجران ایجاد شود و هم از بودجه‌های عمومی و منابع خدمات بهداشتی و اجتماعی محافظت کند.»

امسال آستانه هزینه پزشکی و اجتماعی در کانادا چقدر است؟

امسال، آستانه هزینه پزشکی و اجتماعی برای متقاضیان اقامت دائم کانادا، حدود ۲۴ هزار و ۵۷ دلار در سال یا ۱۲۰ هزار و ۲۸۵ دلار در طول پنج سال تعیین شد.

سال قبل، این آستانه هزینه ۲۱ هزار و ۷۹۸ دلار تعیین شد که این رقم، حدود سه برابر هزینه متوسط خدمات پزشکی و اجتماعی برای یک کانادایی (یعنی هفت هزار و ۲۶۶ دلار در سال قبل) بود. با این حساب، امسال این آستانه هزینه‌های پزشکی و اجتماعی حدود ۱۰.۴ درصد بیشتر شد تا سه برابر هزینه متوسط سالانه یک کانادایی برای دریافت خدمات بهداشتی و اجتماعی (یعنی رقم هشت هزار و ۱۹ دلار در سال جاری) شود.

دولت کانادا از این آستانه هزینه خدمات پزشکی و اجتماعی به این منظور استفاده می‌کند که ببیند پذیرش یک مهاجر، چه بار مالی به مالیات دهندگان کانادایی تحمیل می‌کند. هرچقدر آستانه هزینه تعیین شده توسط دولت کانادا بالاتر باشد، دولت کانادا برای پذیرش مهاجران احتمالی، رغبت بیشتری خواهد داشت. به طور مثال، وقتی دولت کانادا آستانه هزینه خدمات پزشکی و اجتماعی را ۸۵ درصد افزایش داد، خیلی از مهاجرانی که قبلا بر اساس تقاضای بیش از حد خدمات پزشکی و اجتماعی رد شده بودند، مورد پذیرش قرار گرفتند.

ولت کانادا برای محاسبه نیازها و هزینه‌های درمانی و اجتماعی مهاجران، پارامترهای زیر را در نظر می‌گیرد:

هزینه مراقبت در منزل که توسط یک پرستار، فیزیوتراپ یا سایر درمانگران ارائه می‌شود.

هزینه خدمات مراقبت تسکینی

هزینه خدمات مشاوره و روانشناسی

هزینه‌های تهیه وسایل کمک توانبخشی

هزینه ارائه تسهیلات مسکونی مثل ارائه خدمات مراقبت طولانی مدت به بیماران.

هزینه مراقبت‌های تنفسی، خدمات پزشکی، خدمات پرستاری، خدمات آزمایشگاهی و تشخیصی، خدمات دارویی، خدمات بیمارستانی، شیمی درمانی و رادیوتراپی، دیالیز و خدمات روانپزشکی هم شامل این محاسبه خواهد بود.

نکته مهم اینجاست که بحث آستانه هزینه خدمات پزشکی ممکن است به اندازه تجربه کاری، تحصیلات و تمکن مالی فرد متقاضی مهاجرت دائم کانادا اهمیت نداشته باشد، اما بالا رفتن از سقف هزینه‌های خدمات پزشکی و اجتماعی ممکن است مانع از دریافت اقامت دائم کانادا شود. البته در برخی موارد ممکن است درخواست فرد متقاضی مهاجرت که هزینه‌هایش بالاتر از آستانه خدمات پزشکی و اجتماعی است، به دلایل بشردوستانه تایید شود.

مطالب مرتبط

Stumble Upon Delicious

Cloob Digg

نظر شما

به روایت مذهبی ها

آخرین اخبار


	بله

	خیر