فقط برای یک دانه سیب؟!

می‌نویسد: «برای یک دانه سیب از بهشت اخراجت می‌کنند، بعد ۱۲۴۰۰۰ نفر به دنبالت می‌فرستند تا دوباره به همانجا برگردی! این عاقلانه است؟!»

پاسخ: اولاً. می‌خواهد از ارزش طاعت و بزرگی معصیت بکاهد، برای همین کل ماجرا را به «یک دانه سیب» ربط می‌دهد! ما نمی‌دانیم درختی که سرورمان آدم و حواء (علیهما السلام) نباید به آن نزدیک می‌شده‌اند چه درختی بوده، اما می‌دانیم که خداوند متعال آن دو را نهی کرد و نهی، دلیل تحریم است و اینکه خداوند آن عمل را ناخوش می‌دارد؛ پس قضیه نافرمانی از فرمان الله است، نه صرفاً «یک دانه سیب» و در اینجا باید به عظمت خداوند متعال نگریست و کوچک‌شمردن گناه خود گناهی بس بزرگ است و از این جهت است که برخی علما گفته‌اند که تمام گناهان کبیره‌اند!

ثانیاً. چه چیز نامعقولی در قصه‌ی آدم (علیه السلام) هست؟! تصور کنید که قانون مجرمی را زندانی کند، سپس برای او شروطی بگذارند که اگر رفتار خوبی داشته باشی و در جهت اصلاح، تلاش و همکاری کنی، می‌توانی به آزادی بازگردی! آیا عاقلی به این اشکال می‌کند؟!

خداوند متعال به ما رحمت داشته که بهترین آفریده‌هایش را برای هدایتمان مبعوث کرده، چنانکه فرموده است:

{أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا ۚ إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ ‎*رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ} [الدخان: ۵-۶]

«امری که از سوی ما نازل شده و ما فرستنده [پیامبران] بوده‌ایم. رحمتی از جانب پروردگارت، به درستی که او شنوا و بیناست!»

و فرموده است:

{كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِّنكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُم مَّا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ} [البقرة: ۱۵۱]

«و همچنین پیغمبری را از خودتان در میانتان برانگیختم که آیات ما را بر شما فرو می‌خواند و شما را پاکیزه می‌گرداند و به شما کتاب و حکمت را می‌آموزد و به شما چیزهایی یاد می‌دهد که نمی‌توانستید بیاموزید!»

و فرموده است:

{لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَّحِيمٌࣱ} [التوبة: ۱۲۸]

«به‌راستی پیامبری از خودتان به سویتان آمد که رنج‌های شما بر او دشوار است و به (هدایت) شما اشتیاق وافری دارد و نسبت به مؤمنان دلسوز و مهربان است.»

ثالثاً. در قصه‌ی آدم (علیه السلام) درس بزرگی هست، آن هم اینکه خداوند ایشان را برای گناهی که بعداً از آن توبه کرد، از بهشت بیرون کرد. آیا با وجود گناهانی که از آنها توبه نکرده باشیم، و با اعمال اندکمان، مستحق ورود به بهشت خواهیم بود؟ همچنین می‌بینیم که ابلیس باعث اخراج آدم و همسرش (علیهما السلام) از بهشت شد، چگونه فرزندان ایشان دوباره از ابلیس پیروی می‌کنند، درحالیکه عاقبت پیروی از او را می‌دانند؟!

خردمندان پند می‌گیرند و راه پرستش خالق یکتا را در پیش می‌گیرند و بی‌خردان با توهم نقادی، خود را از رحمت خداوند بی‌بهره می‌کنند و راه شقاوت در پیش می‌گیرند!

والسلام علیکم ورحمة الله وبرکاته

تهیه‌شده در: «رد شبهات ملحدین»

رد شبهات ملحدین

مطالب مرتبط