مرحوم میرزا تقی خان "امیرکبیر" فرزند "قربان آشپز" بود که پشت در کلاسی که در دربار برای بچه های اعیان تشکیل میشد، مینشست و درس یاد میگرفت ... تا اینکه به صدرات رسید.
او کارهای مهمی برای ایران کرد:
اول: در بخش قوه قضاییه ؛ دست به اصلاح قوه قضاییه با بیرون کردن قاضیانِ حرام گو و حرام خوار بُرد ، تا آب از سرچشمه عدالت ؛ گِل نباشد.
دوم: توجه به رسانه داشت. با تاسیس روزنامه وقائع الاتفاقیه رسانه را در کشور قوی کرد، تا مردم؛ آگاه و دانا به امور باشند.
سوم: به دین و عقائد دینی مردم احترام می گذاشت ؛ غیر از برخورد با مکتب ساختگیِ "بابیت" ، به عنوان نمونه اجازه نداد کلمات قرآن را در صفحاتی که به عنوان کاغذ باطله بعدها استفاده میشود ، چاپ شود . و یا مظهر فساد مانند مشروب فروشی را جمع کرد.
چهارم: تلاش وافری در ارتقاء دانش ایرانیان داشت تا جائیکه غیر از تاسیس "دارالفنون" ، از خارج "استاد" دعوت کرده، و دانشجو به خارج اعزام میکرد.
پنجم: ضد استعمار بود و گرچه توفیق به نابودی کامل استعمار خارجی نیافت ، اما قطعا آن محدود و مقهور نمود.
ششم: در جهت تامین امنیت و نیز رفاه عمومی کارخانه های متعددی از اسلحه سازی تا قند و شکر را تاسیس کرد.
هفتم: با کنترل امور مالی و بوجه کشور دست به کاهش مستمری بگیرهای گزاف از "ژنهای خوب" مانند شاهزادگان ، درباریان، دیوانیان زد و خلاصه به امور مالی کشور سروسامان داد.
هشتم: در عینِ روحیه استکبارستیزی که داشت اما "عقل" هم داشت ، با دنیا قهر نبود و اعزام دانشجو به خارج داشت و نیز دعوت استاد از خارج و دادن کرسی تدریس به آنها در مراکز پژوهشی همت نمود ، حتی در بخش مهارت ها ؛ برای دریافت مهارت هائی مانند بلورسازی و ریخته گری ، افرادی را به خارج اعزام نمود .
نهم: با فرهنگ عنوان سازی و چاپلوسی و تملق به جد مبارزه کرد و ننگ بودن آن را بر پیشانی اهل تملق حک نمود.
دهم: که اضافه بر همه اینها و سر آمد است اینکه؛ چهره ناپاک "استبداد داخلی" که به نام خدمت به رعیت ؛ بر شانه مردم مظلوم سوار بود را رسوا کرد.
همه اینها را در "سه سال" انجام داد. اگر این سه سال ؛ سی سال بود ، امروز ایران از همه غرب در همه ادعای هایی چون حقوق بشر و دموکراسی ، پیشرفت علوم و صنایع پیشتاز بود.
همانطوریکه بدنش در دنیا میهمان حرم حضرت امام حسین (ع) است ، روح آزادش در آخرت میهمان آن حضرت باشد . انشاءالله
هادی سروش