ویلی برانت اولین صدراعظم سوسیال دمکرات آلمان در دوران پس از جنگ جهانی دوم بود که در سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۴ تصدی این مقام را به عهده داشت، با کارنامهای از تلاش موفق در شکلدهی به دولت رفاه و به خصوص تنشزدایی میان شرق و غرب و به جریان انداختن قراردادهای هلسینکی و ... که آمریکاییها به سختی با آن همراهی میکردند.
برانت اما کار را پیش برد و وقتی هم که استعفا کرد و زمام امور کشور را به همحزبیاش، هلموت اشمیت سپرد این روند متوقف نشد. سال ۱۹۷۱ برانت به پاس همین تنشزدایی میان شرق و غرب و کاستن از شعلهها و لهیب جنگ سرد جایزه صلح نوبل را گرفت.
حالا اسنادی منتشر شده که نشان میدهد برانت در سالهای اول پس از جنگ جهانی دستکم ۴ سال در کار تحویل اطلاعاتی از آلمان شرقی به آمریکاییها بوده و در ازای آن کالا و پول دریافت کرده است.
این همکاری بنا بر دادههای شماره جدید هفتهنامه اشپیگل به دوران قبل از ورود برانت به عرصه سیاست عمومی آلمان غربی برمیگردد و در فاصله میان ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۲ ادامه داشته است. برانت از سال ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۶ شهردار برلین بود و بعدتر وارد دولت فدرال شد و به صدراعظمی رسید و ...
اخباری از وضعیت حزب حاکم بر آلمان شرقی، سازمان جوانان آن، زندانیان سیاسی در آن حکومت و وضعیت در کشتیسازیها و کارخانهها و راهآهن و تاسیسات شورویها در درون خاک آلمان شرقی مواردی بودهاند که برانت بنا بر یافتههای جدید در فاصله ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۲ به شعبه نهاد اطلاعاتی وقت ارتش آمریکا در برلین گزارش داده است.
منابع اطلاعاتی برانت ظاهراً افراد سوسیال دمکرات درون آلمان شرقی و آشنا با او بودهاند. هنوز معلوم نیست که برانت این اقدامات را با اطلاع رهبری حزب یا به تصمیم خود انجام میداده است.
هر چه که هست، او در طول ۴ سال همکاری ۲۰۰ بار با ماموران آمریکایی تماس و رد و بدل اطلاعات داشته. در دو سال اول بابت این همکاری سیگار و قهوه و شکر دریافت کرده که در بازار سیاه سالهای نخست پس از جنگ قابل تبدیل به پول بودهاند و در دو سال آخر ماهی ۲۵۰ مارک به او دستمزد میدادهاند.
طرفه این که استعفای برانت از صدراعظمی آلمان غربی به ناچارً و پس از آن رقم خورد که یکی از اعضای ارشد دفترش مامور مخفی دستگاه اطلاعاتی آلمان شرقی از کار درآمد و لو رفت.
در دوران جنگ سرد چه ماجراها که جریان نداشته است.
حبیب حسینی فرد