دغدغه امام علی درباره "مهاجرت"

دو مقوله برای اهل اندیشه و اصحابِ فهمِ، گران است؛ یکی فرار مغزها و دیگری مهاجرت! و البته فرار مغزها بسیار دردآورتر!

اگر حکومتی حکومت دینی است باید دو چیز را ارج نهد و روی دیده قرار دهد :

اول؛ "آموزه های دین"، البته مقصود از دین؛ متن دین است و نه حاشیه‌های سلیقه ای و اضافه شده بر متن.

دوم‌؛ ابراز توجه و یا تاسف های "مرجعیت دینی" در پیرامون مسائل مختلف سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی و آموزشی.

ملاحظه کنید که امام علی (ع) که نماد کامل و تحریف نشده از یک حکومت دینی است و سیره حکومتی او "متن دین" است و نه حاشیه، درباره "مهاجرت" چه میفرماید ؟

امیرالمومنین علی(ع) چهارده قرن قبل، "مهاجرت" به گونه ای زیر دقت جامعه شناسی و روانشناسی قرار داده که شگفت آور است.

چنین به‌ حاکم بخش مرکزی ایران که به فارس شناخته می‌شد، نوشت: «با عدل‌ و انصاف رفتار كن، و از تندروى و ستم بپرهيز؛ زيرا تندروى منجر به ‌"مهاجرت" شده ، و ستمكارى باعث قیام مسلحانه مى ‌‌گردد!

- اِسْتَعْمِلِ الْعَدْلَ وَ احْذَرِ الْعَسْفَ وَ الْحَيْفَ ؛ فَإِنَّ الْعَسْفَ يَعُودُ بِالْجَلَاءِ وَ الْحَيْفَ يَدْعُو إِلَى السَّيْفِ.»(نهج ، حکمت ۴۷۶).

براساس این نامه امام علی (ع) جلاء وطن و مهاجرت را براساس یکی از سه عاملِ بی انصافی و عدالت کُشی، و یا تندروی، و یا ستم، در جامعه معرفی فرمود.

این سخن حضرت امیر (ع) درباره "مهاجرت" است. آن روزگار چیزی بنام "فرار مغزها" مطرح نبود، به نظر شما اگر امروز حضرت امیر مومنان (ع) بود و فرار مغزها را میدید، چه می‌فرمود؟!

هادی سروش

مطالب مرتبط

Stumble Upon Delicious

Cloob Digg

نظر شما

به روایت مذهبی ها

آخرین اخبار


	بله

	خیر