آشنایی با ۲۵ طایفه قریش

طایفه‌های قبیلهٔ بزرگ قریش مقارن ظهور اسلام را ۲۵ طایفه به شرح زیر دانسته‌اند:

۱- بنی هاشم

۲- بنی مطلب

۳- بنی حارث

۴- بنو عبدشمس (شامل بنی امیه)

۵- بنی نوفل

۶- بنی حارث بن فهر

۷- بنی اسد

۸- بنی عبدالدار

۹- بنی زهره

۱۰- بنی تَیم بن مُرَه

۱۱- بنی مخزوم

۱۲- بنی یقظه: همان بنی مخزوم است و یقظه فقط یک فرزند به نام مخزوم داشته‌است.

۱۳- بنی مره

۱۴- بنی عدی بن کعب

۱۵- بنی سهم

۱۶- بنی جمح

۱۷- بنی مالک

۱۸- بنی معیط: از شاخه‌های بنی عبدالشمس است.

۱۹- بنی نزار

۲۰- بنی سامه: در نسبت داشتن آن‌ها به قریش اکثر مورخین مشکوکند و در حوالی ظهور اسلام نیز خود قریش آن‌ها را از قریش محسوب نمی‌کردند.

۲۱- بنی ادرم

۲۲- بنی محارب

۲۳- بنی حارث بن عبدالله

۲۴- بنی خزیمه کنانه

۲۵- بنی بنانه

***

شجره نامه بنی امیه:

«بنی امیه» یا «امویان» عنوان کلی طایفه‌ای از خاندان بزرگ قریش است که از سال 41 هجری قمری تا 132 هـ.ق، یعنی حدود 91 سال بر سراسر جهان اسلام حکومت کردند. نسب آنها به "امیه بن عبد شمس بن عبدمناف" برادرزاده "هاشم بن عبدمناف" می‌رسد. مرکز حکومت عربی محض آنها «شام» و پایه‌گذار حکومت آن‌ها "معاویة بن ابی‌سفیان" بود.

شجره نامه بنی عباس:

«بنی عباس» سلسله‌ای بودند که پس از خلفای اموی به قدرت رسیدند و رهبری جهان اسلام و حکومت مسلمین را در اختیار گرفتند. تمامی آنان از نوادگان عباس بن عبدالمطلب، عموی رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)، بودند و به همین جهت آنان را بنی عباس (فرزندان عباس) یا عباسیون می‌نامند.

قیام عباسیون به رهبری ابومسلم خراسانی پس از حرکت مخفی 50 ساله علیه امویان به نتیجه رسید و در سال 132 هجری قمری، سفاح، اولین خلیفه عباسی، بر کرسی خلافت تکیه زد.

عباسیان در زمره قبیله قریش از شاخه بنی هاشم به حساب می آمدند. جد بزرگ آنان عباس بن عبدالمطلب عموی کوچک پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بود. نسب ابوالعباس سفاح و عبدالله منصور دو خلیفه نخستین که سایر خلفای عباسی از نسل آنان می باشند عبارت اند از: عبدالله (سفاح یا منصور) بن محمد بن علی بن عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب می باشد.

حکومت عباسیان با خلافت ابوالعباس سفاح آغاز شد و با مرگ مستعصم توسط مغولان به پایان رسید. آنان نزدیک به 524 به عنوان خلیفه مسلمین بر سرزمین های اسلامی حکومت کردند. مورخان حکومت عباسی را بر اساس نیروهای خلافت و تحول اوضاع سیاسی و شکوفایی زندگی فرهنگی و فکری به چهار عصر تقسیم کردند.(1)

عصر اول: دوران نیرومندی، گسترش و شکوفایی. از خلافت ابوالعباس سفاح تا پایان خلافت واثق (132-232ق / 750-847 م)

عصر دوم: دوران نفوذ ترکان. از آغاز خلافت متوکل تا خلال خلافت مستکفی. (232-334 ق / 847-946ک)

عصر سوم: دوران نفوذ آل بویه ایرانی. از میان خلافت مستکفی آغاز و تا میانه های خلافت قائم به پایان می رسد. (334-447 ق / 946-1055 م)

عصر چهارم: دوران نفوذ سلجوقیان ترک از حکومت قائم تا مرگ مستعصم عباسی. (447-656 ق / 1055-1258 م)

مطالب مرتبط

Stumble Upon Delicious

Cloob Digg

نظر شما

به روایت مذهبی ها

آخرین اخبار


	بله

	خیر