گاهی گمان شده که ما دو راه برای خداشناسی داریم یکی شناخت حق از طریق آیات و دیگری شناخت حق به خود حق" معرفه الله بالله".
این پندار باطل است و هیچ تهافتی میان دو طریق یاد شده نیست.
پیام احادیثی که میفرماید خدا را به خدا باید شناخت این است که اگر تعریف حق مر خود را از طریق وحی و الهام و ...نباشد بشر با قوای خود هرگز به موضوع حق به عنوان ذات منزه از زمان و مکان و مقدار و اجزاء التفات نمی یابد و قبل از وحی بشر نه منکر است و نه مومن مثل اعمی که هرگز به موضوع رنگ منتقل نمیشود.
ولی خداوند سبحان عقول ما را از طریق آیات و اعلام به ذات مقدسش راهنمایی و دلالت میکند که البته این دلالت ابتدا نسبت به حجج و از طریق آنها عقول ما متوجه وجود بی مثال حق میشود.
ما کنت تدری ما الکتاب و لا الایمان
علمک ما لم تکن تعلم
سنریهم آیاتنا فی الآفاق و فی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق
یروهم آیات المقدره
هو الدال بالدلیل علیه
انما عرفهم نفسه بالاعلام و الدلالات
بک عرفتک و انت دللتنی علیک
و از سوی دیگر مخاطب حق هم فطرت و عقول انسانهاست که موجود فاقد عقل پیام وحی را نمیفهمد.
بالعقول تعتقد معرفته
بالعقل عرف العباد خالقهم
پس معرّف خداست از طریق وحی
این معرفی از طریق دلیل است
دلیل هم وجود آیات و اعلام است که به حدوث و فقر و عجز خود دال بر قدم و غنا و قدرت اویند
مخاطب حق هم ابتداء عقول انبیا علیهم السلام و پس از آن عقول دیگر انسانهاست
و لو شاء الله لعرفکم نفسه و لکن جعلنا ابوابه و صراطه و سبیله
بنا عرف الله
شبهه دور هم مرتفع است، چون هو الدال بالدلیل علیه. دقت شود
استاد هندی