دلایل ضعف ارتش ایتالیا در جنگ جهانی دوم

شاید بتوان ضعف ارتش ایتالیا را در جنگ جهانی دوم در ۳ قسمت اصلی بررسی کرد.

این سه مورد به شرح زیر می‌باشند:

۱- بی‌کفایتی فرماندهان

۲- ضعف صنعتی

۳-آماده سازی ناقص

از یاد نبریم که سربازان ایتالیایی جنگجویانی باتجربه از نبردهای سخت لیبی، اتیوپی و اسپانیا بودند و میتوان نیروهای نخبه Bersaglieri از نامداران جنگ برشمرد.‏

‏از دلاوری‌های ایتالیایی ‌ها می‌توان به رشادت ایتالیایی های حاضر در لشکر چتربازان در جریان نبرد ایتالیا و یکی از اخرین حملات سواره نظام در جنگ جهانی اشاره کرد. که در جریان آن ایتالیایی‌ها توانستند در جبهه شرقی با کمترین تلفات ممکن خط دفاعی روسها در هم شکنند و اسرای زیادی هم بگیرند.

با مسئله بی‌کفایتی و فرماندهان نالایق شروع می‌کنیم. یکی از اصلی‌ترین و مهم‌ترین دلایل ضعف ارتش ایتالیا پر شدن آن با فرماندهان نالایق از جنگ جهانی اول بود. مثلا فیلد مارشال Luigi Cadorna معتقد بود: "باید انقدر سرباز به خط مقدم بفرستیم تا گلوله‌های دشمن تمام شود" آن ها بیشتر مناسب سرکوب بودند.

از نمونه‌های این بی‌کفایتی در ماه‌های اولیه شمال آفریقا مشاهده شد، جایی که رودولفو گرازیانی ، "قصاب فزان" بعد از اقدامات وحشتناکی که در طول شورش سنوسسی در لیبی انجام داد و عده زیادی از شورشیان را به اردوگاه های اجباری وحشتناک فرستاد با ۲۵۰،۰۰۰ هزار نفر به سمت شرق و مصر رفت.

‏او ابتدا انگلیسی‌ها را عقب راند و حتی شهر Sidi Barrani را تسخیر کرد اما با مشکل تامین تدارکات مواجه شد و پس از مدت کوتاهی ، تانک ها و کامیون های وی بدون سوخت متوقف شده و طعمه آسانی برای هواپیماهای انگلیسی شدند و یک ضد حمله سریع انگلیسی نیروهای ایتالیایی تا لیبی عقب نشستند.

بریتانیایی ها که فقط ۳۰ تا ۴۰ هزار نفر بودند، بیش از ۱۳۰ هزار ایتالیایی را به اسیر گرفتند و فقط متحمل حدود ۲۰۰۰ کشته شدند.

این ضعف تا بالا ادامه داشت جایی که خود موسولینی، زمانی که گراتسیانی از او درخواست دستور کرد فقط پاسخ داد: "در مقابل شما به انگلیسی ها حمله کنید!"

خسته نباشی

مسئله دوم مشکلات صنعتی سازی بود. این کشور حتی بعد از زمان جنگ جهانی دوم هم عمدتا بر پایه کشاورزی بود. اکثر مناطق صنعتی در شمال بود و جنوب کشور تقریبا برهوت بود.

در ابتدای جنگ جهانی دوم تولیدات نظامی ایتالیایی‌ها مثل خودروهای نظامی تقریبا ۱۵ ٪ توان بریتاتیا و فرانسه بود.

‏به عنوان مثال خودورهای نظامی که ایتالیا تولید کرده بود قبل از جنگ جهانی دوم ۳۷۴۰۰۰ در مقایسه با ۲.۵ میلیون دستگاه تولید شده توسط فرانسه و بریتانیا هیچ بود.

در نمودار زیر و مقایسه ایتالیا با دیگران به این ضعف وحشتناک بهتر پی می‌بریم. ایتالیا یک مشکل اساسی در مکانیزاسیون و تسلیح داشت.

‏در نمودار جالب زیر میزان تسلیحات و تجهیزات لازم برای ایتالیایی ها در جبهه های مختلف شاهد هستیم.

قسمت قرمز رنگ آنچه که تامین نشده و قسمت خاکستری آن مقدار که تامین شده را نشان می‌دهد که باز خود نشانگر مشکلات زیادی است. ایتالیایی‌ها نمی‌توانستند مثل آلمان‌های تانک‌های مدرن بسازند.

‏مشکلات صنعتی آنها آنچنان زیاد بود که تا سال ۱۹۳۹ هنوز از اسلحهM1891 کارکانو متعلق به دوران جنگ جهانی اول استفاده می‌کردند. نوع کاربین ۱۹۳۸ و مهمات ۷.۳۵×۵۱ م.م آن نیز حتی برای استاندارد های جنگ جهانی اول هم جالب توجه نبودند و به خوبی تولید نشدند.

خب می‌رسیم به قسمت سوم و پایانی: ضعف آماده سازی

‏خود موسولینی به هیتلر هشدار داد که ایتالیا تا دهه ۴۰ اماده جنگ نمی‌شود و هنوز خیلی از برنامه ها ناقص مانده اما پیشوای رایش به دلایلی معتقد بود که باید سریعتر جنگ شروع شود.

ایتالیایی‌ها هنوز در جنگ های کند و سنگری دوران جنگ جهانی اول مانده بودند و سلاح هایی سازگار با این نوع نبرد داشتند.

از سوی دیگر در برنامه های ایتالیایی این گونه پیش بینی شده بود که هر جنگی چه علیه آلمان چه علیه فرانسه قرار است در محیط کوهستانی و صعب العبور آلپ اتفاق بیافتد که tankette هایی با زره سبک و قدرت تحرک بالا توان جنگیدن درست و حسابی را دارند اما خب داستان طوری دیگر رقم خورد.

با Blitzkrieg سریع، فوری و انقلابی نازی ها فرانسه در چشم بر هم زدنی تسلیم شد و تقدیر بر این بود ایتالیایی ها در بیابان های آفریقا یا سرزمین پهناور و یخ زده روسها بجنگد که خوب طبیعتا آماده این موضوع نبودند.

L3/35 و L6/40 دو ستون زرهی ایتالیا با قدرت تحرک خوب و زره پفکی و اتش ضعیف

کافکاطور

مطالب مرتبط

Stumble Upon Delicious

Cloob Digg

نظر شما

به روایت مذهبی ها

آخرین اخبار


	بله

	خیر