پيامبر گرامي اسلام (ص)، زندگي دنيا را خواب و مرگ را بيداری ناميده است. يعني مرگ دريچهای است برای خروج از عالم خيال و ورود به جهان حقيقت و واقعيّت.
عصراسلام: تمام اتفاقاتی که در لحظهی مرگ برای مومن میافتد، شیرین و لذتبخش خواهد بود. ملاقات با فرشته مرگ (عزرائیل)، پیامبر اکرم(ص)، امیرالمؤمنین(ع) و دیگر معصومان و فرشتگان، برای او سرشار از لذت است؛ زیرا آنها او را به رحمت و نعمت دائمی الهی بشارت داده و نسبت به او بسیار مهربانند. هر چند که ممکن است مؤمن با مرگی دردناک از دنیا برود، ولی این نوع مرگ، باعث می شود که گناهان او بخشیده شود.
در روایات بیان کردهاند که این جانکندن برای مومنین بسیار گوارا و برای کفار و گنهکاران بسیار سخت و عذابآور خواهد بود؛ همچنین بیان شده در هنگام جداشدن روح شیعیان حقیقی، پنچتن آل عبا(علیهمالسلام) بر بالین او حاضر شده و او را کمک خواهند کرد.
برای انسانی که مومن بوده و در این دنیا به فکر آخرت خود و جمع آوری توشه ای برای خود بوده، در هنگام مرگ ملک الموت، برای گرفتن جانش نزد او میآید، به او دلداری می دهد و میگوید: «من از پدر مهربان هم نسبت به تو مهربانتر و دلسوزترم. چشمهایت را باز کن و ببین. وقتی او چشمهایش را باز میکند، میبیند که پیامبر و امیرالمؤمنین و امام حسن و امام حسین و حضرت فاطمه زهرا(ع) نزد او آمدهاند. او با دیدنشان خوشحال میشود. از جانب عرش، ندایی مؤمن را خطاب قرار می دهد و میگوید: ای نفس مطمئن به محمد(ص) و آلش! به نزد پروردگارت برگرد که هم تو از او خوشنودی هم او از تو خوشنود است. به جمع بندگانم بپیوند و وارد بهشتم شو.
وَ رُوِيَ : أَنَّ آخِرَ طَعْمٍ يَجِدُهُ اَلْإِنْسَانُ عِنْدَ مَوْتِهِ طَعْمُ اَلْعِنَبِ
و روايت شده كه: آخرين مزه اى كه انسان [مومن] وقت وفاتش در می يابد و احساس می كند طعم و مزه انگور است.
من لا يحضره الفقيه ج ۱، ص ۱۳۵
شرح: در لوامع صاحبقرانی ج ۲ ص ۱۷۱ در روايتى وارد شده است كه آخرين مزه كه آدمى می يابد در وقت مردن مزه انگور است كه در دهان خود مى يابد. محتمل است كه بالخاصيه چنين باشد ، يا آن كه انگور بهشت برای او بياورند، يا حق سبحانه و تعالى دهان او را شيرين كند چون بنده هر گاه بنده مىخوردد دهانش را شيرين مىكند و در وقت رفتن از بندگى همه كس خلاص شده بنده خاص حق سبحانه و تعالى مىشود دهانش را شيرين مىكند تا به رحمت او اميدوار شود و اللّٰه تعالى يعلم.
منابع: جامعه احادیث الشیعه، تبیان