نشانه‌ها، علل و درمان سندرم آسپرگر

افراد مبتلا به اوتیسم یا آسپرگر با عملکرد بالا، اغلب فاقد مهارت‌های اجتماعی هستند و ممکن است نتوانند دیدگاه‌ها و احساسات دیگران را درک کنند. با این حال، زبان و مهارت‌های شناختی آنها تا حد زیادی دست نخورده است.

عصراسلام: سندرم آسپرگر از لحاظ علمی نشانه خاصی از خود ندارد. در حال حاضر سندرم آسپرگر نشانگانی از شاخه گسترده‌تری به نام طیف اختلال اوتیمسی (ASD) است. اغلب بیماری‌های زیرشاخه این دسته‌بندی دارای نشانه‌های مشابه هستند. با این وجود بیشتر مردم هنوز به جای استفاده از ASD از واژه آسپرگر استفاده می‌کنند.

نشانگانی که امروزه به عنوان سندروم آسپرگر شناخته می‌شود، نوعی «عملکرد بهتر یا بالاتر» در بیماران ASD است. به این معنی که افراد مبتلا به این نشانگان از اوتیسم دارای طیف اختلالات اوتیسمی کمتری هستند.

در مواجهه با کسانی که دارای نشانگان آسپرگر هستند دو مورد را به خوبی درک می‌کنید:

یک اینکه این افراد به اندازه همه مردم یا شاید بیشتر باهوش باشند

دوم اینکه آن‌ها در برقراری ارتباط عمومی با دنیای بیرون مشکل دارند.

این افراد همچنین تمایل زیادی به انجام وسواس‌گونه رفتارها و کارهای پشت سر هم دارند. پزشکان عادت داشتند آسپرگر را یک بیماری مجزا تصور کنند. اما در آخرین نسخه منتشر شده از کتاب استاندارد بهداشت روان که به عنوان «راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی» شناخته می‌شود، طبقه‌بندی آسپرگر تغییر کرده است.

علائم و نشانه‌های آسپرگر

• ارتباط کلامی یا غیر کلامی غیرعادی یکی از علائم آسپرگر است

• عدم توانایی در مشارکت در گفتگوی دونفره

• عدم توانایی در اظهار عاطفه یا واکنش به عواطف اجتماعی یکی از علائم آسپرگر است

• فرد دارای علائم آسپرگر به دنبال مشارکت در امور اجتماعی، علایق، فعالیت‌ها و اهداف دیگران نیست

• عدم توانایی در ایجاد روابط دوستانه با همسالان و حفظ این روابط از علائم آسپرگر است

• گرایش به انجام روتین یا فعالیت‌های خاص از علائم آسپرگر است

• تکان دادن و پیچاندن دست یا حرکات مکرر بدن از علائم آسپرگر است

• دل‌مشغولی شدید و غیرعادی به علایق محدود

• رفتارهای تکراری شامل رفتارهایی که به خود فرد آسیب می‌رساند نیز از علائم آسپرگر است

• حساسیت بیش از حد به جنبه‌های حسی محیط پیرامون

علل ابتلا به سندرم آسپرگر

در مورد علل ایجاد این اختلال هنوز هیچ قطعیتی وجود ندارد. محققان بعد از انجام آزمایش‌های مختلف احتمال داده‌اند که اگر به مغز نوزاد ضمن تولد آسیب وارد شود، نوزاد مبتلا به اختلال آسپرگر خواهد شد. آسپرگر می‌تواند ناشی از دشواری‌های شرایط زایمان نیز باشد. با مشخص نشدن علت اصلی اختلال آسپرگر هنوز هیچ راه حل خاصی جهت پیشگیری از این اختلال یافت نشده است.

ویژگی‌های مثبت آسپرگرها

گاهی این اختلال برای این افراد یک مزیت به حساب می‌آید. به عنوان مثال این افراد توانایی بالایی در حل مسائل ریاضی دارند، استعداد فوق العاده آنان در رشته‌های کامپیوتری و برنامه نویسی به اثبات رسیده است. در مسائل هنری نیز شدیدا خلاق هستند. حافظه‌شان بسیار عالی است و قادرند بسیاری از جزئیات گذشته را به خاطر آورند. چون قابلیت تمرکز عمیق و طولانی مدت بر یک موضوع را دارند و به شکل خستگی ناپذیری به آن بپردازند، بنابراین درصد موفقیتشان در یک مهارت خاص بسیار بالا می‌رود.

افراد سرشناس مبتلا به سندرم آسپرگر

افراد مستعد و خلاقی را در زمینه‌های مختلف می‌توان نام برد که نشانگان آسپرگر دارند. به عنوان مثال در زمینه ادبی «دنیل تامت»، در زمینه ورزشی «کریس بکهام»، در زمینه موسیقی «گری نیومن» و در زمینه سینما «آنتونی هابکینز».

شیوع سندرم آسپرگر

نشانگان آسپرگر در پسران ۵ برابر بیشتر از دختران بروز پیدا می‌کند؛ در سال‌های اخیر تعداد مبتلایان به اختلالات طیف اوتیسم بدون دلیل مشخص و شناخته شده‌ای افزایش یافته‌است. مطالعات و تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد در ایالات متحده از هر ۱۱۰ کودک یک نفر به این اختلال مبتلا است. به صورت کلی از هر ۱۰۰۰ کودک حدودا دو نفر آن‌ها به آسپرگر مبتلا است.

درمان سندرم اسپرگر

درمان‌های اسپرگر در درجه اول با هدف آموزش مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی انجام می‌شود. آموزش مهارتهای اجتماعی بر ابزارهای لازم برای تعامل موفقیت آمیز با سایر کودکان متمرکز است. گفتاردرمانی ممکن است به کودکان در بهبود توانایی مکالمه و درک الگوی عادیِ دادن و گرفتن کمک کند.

اغلب درمان شناختی رفتاری برای کمک به کودکان در مدیریت احساسات خود و مهار علایق وسواسی و روال‌های تکراری استفاده می‌شود. درمان یکپارچگی حسی ممکن است به برخی از کودکان کمک کند، در حالی که تصرف و فیزیوتراپی ممکن است به کسانی که هماهنگی حرکتی ضعیفی دارند کمک کند. والدین اغلب به آموزش و پشتیبانی از تکنیک‌های رفتاری برای استفاده در خانه نیاز دارند.

هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند اختلالات اساسی در سندرم آسپرگر را اصلاح کند، اما داروهای ضد افسردگی انتخابی بازدارنده سروتونین (SSRI) مانند پروزاک (Prozac) ممکن است به بهبود محدودیت علاقه و تکرار رفتارهایی که علامت این اختلال هستند کمک کند.

منابع: هنرزندگی، دکتردکتر، هیربد

مطالب مرتبط

Stumble Upon Delicious

Cloob Digg

نظر شما

به روایت مذهبی ها

آخرین اخبار


	بزودی نابود می شود

	هرگز از بین نمی رود