میرمحمد صادقی دلیل اصلی اختلاف خود و دیگر همفکرانش در اتاق بازرگانی با دولت موسوی را در این میداند که برخی افراد در دولت که نفوذ زیادی بر آقای موسوی داشتند، مخالف بخش خصوصی بودند:
عصراسلام: "ما با موسوی اختلاف زیادی نداشتیم آقای موسوی با آقای خاموشی در اتاق بازرگانی اختلاف پیدا کرده بود. یکبار من از اتاق بازرگانی با آقای موسوی تماس گرفته بودم که ما با شما کاری داریم و میخواهیم شما را ببینیم. آقای موسوی گفت: اگر می خواهید به خاطر خودتان و به نام خودتان بیایید، هر وقت می خواهید من در نخست وزیری خدمت شما هستم ولی به اسم و موقعیت هیئت رئیسه اتاق نمی شود.
در کابینه آقای موسوی بعضی افراد بودند که تنگ نظریهای در درباره بخش خصوصی داشتند؛ مثل آقای بهزاد نبوی. افرادی که بخش خصوصی میپسندید در دولت ایشان نبودند. خودبهخود اختلاف ایجاد شد مثلاً درباره قانون حفاظت و توسعه صنایع - که دولت آقای موسوی کاملاً از آن حمایت کرده بود- بخش خصوصی و اتاق بازرگانی با آن مخالف بود.
ما با دخالت دولت در اقتصاد مخالف بودیم و میگفتیم این کار و در اختیار گرفتن کارخانهها و صنایع توسط دولت، روند توسعه بخش خصوصی و حضور مردم در اقتصاد را دچار مشکل میکند.
اما آقایان به عنوان سرمایه دارانی به ما نگاه می کردند که به واسطه روابطی که با برخی از روحانیون داریم، از موقعیت سوء استفاده کرده و به دنبال منافع خود هستیم، در حالیکه ما هرگز از موقعیت خود برای منافع شخصی استفاده نکردیم. ما به فکر انقلاب و حفظ آن بودیم.
منبع: کتاب اقتصاد سیاسی در جمهوری اسلامی/ بهمن احمدی امویی