امارات متحده عربی در چند دهه گذشته رشد اقتصادی بینظیری را تجربه کرده است. این کشور در بسیاری از شاخصهای عمدتا اقتصادی با سنگاپور و هنگ کنگ مقایسه میشود.

عصراسلام: سرزمین شن و صحرای سوزان در کمتر از ربع قرن تبدیل به مهمترین هاب فرودگاهی آسیا شده است. دوبی با جذب سرمایه و علم روز امروزه یکی از پیشرفته ترین شهرهای جهان از نظر زیرساخت های شهری و مؤلفه های شهرسازی مدرن است. شاید بزرگترین ایرادی که میشود به دوبی و کلا امارات گرفت مصرف بیش از حد انرژی در این کشور باشد که البته با رویکرد کلانی که در پیش گرفتهاند با بهره گیری از انرژی های نوین و پاک این معضل هم قابل برطرف شدن است.
بهترین مقیاس برای اندازه گیری جذابیت دوبی میزان رغبت خارجی ها برای مهاجرت به این شیخ نشین است. حالا دیگر مهاجران امارات کارگران هندی و بنگلادشی و دایه های فیلیپینی نیستند. امارات یک کشور چند ملیّتی است که حتی از اروپا و آمریکا و ژاپن هم مهاجر دارد. رویکرد حاکمان امارات در استفاده بهینه از منابع نفت و گاز برای ساختن کشورشان امروزه یک نمونه موفق در جهانِ عرب و نفت فروشهای خاورمیانه است. اماراتیها رفته رفته درآمد ترانزیتی، فرودگاهی، توریسم و خدمات مدرن بانکی و تجاری را جایگزین نفت فروشی میکنند. طبق قول و برنامه ریزی حاکم امارات صادرات نفت این کشور در آینده بسیار نزدیک باید به صفر برسد.
از این مقدمه طولانی که بگذریم به اعترافات سید جواد هاشمی خواهیم رسید. او درباره خرید ملک و سرمایهگذاری در امارات تبلیغی انجام داد که برخلاف تیپ سازی سینمایی از او بوده است. جملاتی که او در آن تبلیغ گفته حاوی حقایقی تلخ است. از جذابیت و پیشرفت کشور کوچکی که بیخ گوش ماست گفته از اینکه فرزندان هرکسی که در دوبی خانه بخرد اورا دعا خواهد کرد گفته و این مساوی با عدم جذابیت سرزمین مادری است.
تبلیغات داماک در دوبی و مشابه آن در ترکیه در کانال های تلویزیونی ظاهرا وطن پرست هم انجام میشود. و سوالی که برای منِ سابقا متوسط و فی حال حاضر فرودست پیش آمده این است که چه کسانی در ایران کنونی حداقل دویست و پنجاه هزار دلار پول اضافی دارد تا با خرید ملک اقامت کشور امارات را دریافت کند؟ سید جواد هاشمی ناخواسته سیبل انتقادات مردمی قرار گرفته که او را نمادِ جمهوری اسلامی میدانند. او به قدری نقش شهید و کمیته چی و آدم معتمد اهل مسجد و رفیق روحانی محل را بازی کرده که نقشهایش در اذهان مردم تبدیل به هویت واقعی او شده اند. اگر هر ایرانی در کشور خودش رفاه کافی داشت برای چه کسی اهمیت داشت که دوبی کجاست؟
نویسنده: رسول اسدزاده
چهلسالگی