کد خبر: ۲۲۴۸۱
تاریخ انتشار: ۲۲ دی ۱۳۹۹ - ۰۹:۳۶-11 January 2021
براي انسان‌ها پاسخ به اين پرسش‌هاي اصولي بسيار ساده بود: كره ارض، زميني است جامد و مسطح در مركز عالم كه آفريده شده است. ساليان متمادي فلاسفه كوشيده‌اند كه پاسخ‌هاي قانع‌كننده‌تري براي اين سئوالات عرضه كنند و برمبناي همين جواب‌ها بود كه معتقدات عجيب و غريبي رواج يافت.
براي مثال مصريان را عقيده بر اين بود كه كائنات صندوقي است مكعب و عظيم كه مصر در مركز آن واقع شده است و هنديان چنين باور داشتند كه جهان در پشت چهار فيل عظيم قرار گرفته و آن چهار فيل بر پشت لاك‌پشتي ايستاده‌اند.
ستاره شناسان و فلاسفه دوران قديم يونان، اولين افرادي بودند كه پاسخ‌هاي علمي براي اين سئوالات ارائه نمودند، كه بيشتر مبتني بر مشاهدات بود و نه حكايات اساطيري. اين دانشمندان اولين اخترشناساني بودند كه فرق بين ستارگان سيار و ثابت را دريافتند و براي مثال گفتند كه ماه و خورشيد و ديگر سيارگان منظومه شمسي ثابت نيستند و در حركت‌اند و ضمناً خسوف (ماه گرفتگي) و كسوف (خورشيد گرفتگي) و جزر و مد را كشف كردند. با گذشت زمان محققان اقوام ديگر نيز به پژوهش‌گران يوناني پيوستند و فرضيه‌هايي پيرامون طبيعت زمين و ديگر اجرام آسماني ارائه دادند ولي عملا" يك قرن بيش نيست كه آدمي ماهيت واقعي زمين به عنوان سياره‌اي جاندار و زنده و محل آن را در كيهان وسيع دريافته است.
زمين در كجاي كائنات واقع شده است؟
اين سياره نيلگون با طبيعت آرام و نماي دل‌انگيزش، در بي‌كران جهاني در حركت است كه تصورش وراي امكان و دركش خارج از توانايي بشر است. دركش خارج از توانايي بشر است. كره زمين سومين سياره منظومه شمسي از مجموع نه سياره‌اي است كه در مدار خورشيد گردان است. اين خورشيد، خود يكي از چهارصد ميليارد ستاره‌اي است كه در فاصله ۱۵ هزار سال نوري در داخل كهكشان مارپيچي به نام كهكشان راه شيري كه قطر آن ۱۰۰ هزار سال نوري بوده و شامل ۴۰۰ ميليارد ستاره مي‌باشد، واقع شده است. كهكشان راه شيري آن‌سان عظيم است كه اگر بخواهيم آن را در مساحتي به اندازه‌ي خاك ايالات متحده قرار دهيم، حجم كره‌ي زمين تا آن حد كوچك خواهد شد كه چشم آدمي به ياري ميكروسكوپ الكتروني قادر به تشخيص آن نخواهد بود.
كره زمين چيست؟
زمين، به استثناء اين كه قادر نيست زمين ديگري را از خود بپروراند، موجودي است زنده. اين زمين و سيارات ديگر منظومه شمسي حدود ۵ ميليارد سال پيش در درون "غبار كيهاني" زاده شد و قريب ۵ تا ۸ ميليارد سال ديگر به طول خواهد انجاميد تا از ميان برود. اين مرگ زماني حادث مي‌گردد كه خورشيد با با انوار حيات‌بخش خود اين سياره را زنده و جاندار نگاه مي‌دارد، در طي يك ميليون سال آخر عمر خود انبساط كرده، زمين را در آتش خود فروگرفته، آن را در دمي بخار كرده و بالاخره خود (خورشيد) تبديل به يك ستاره ريزنقش سفيد مي‌گردد.
كره زمين كی و چگونه به وجود آمد؟
حدود ۱۰ ميليارد سال قبل، ستاره‌اي كه از هيدروژن اوليه زاده شده بود وفات يافت و منفجر گرديد و تمامي بقاياي اتم‌هاي ئيدروژن و هليوم و نيز اتم‌هاي ساير عناصر سنگيني را كه در كوره‌ي هسته‌اي آن ستاره ساخته شده بود در فضا آزاد نمود.
از اين آوار عناصر، قريب ۵ ميليارد سال بعد، خورشيد و بيش از ۱۰۰ تريليون اجرام كوجك و بزرگ سماوي كه از مواد مختلف گازي، جامد و يخ ساخته شده بودند، به گرد خورشيد در مدارهاي مختلف به گردش درآمدند، و به تدريج با يكديگر برخورد كردند و گاهي به اجرامي كوچك و گاهي بزرگ مبدل شدند، و هرچه بر حجم آنها افزوده شد، افزايش قدرت جاذبه آنها موجب جذب اجرام كوچك‌تري از خود شد. و اين برخوردها، مآلا" بر جرم آنها افزود تا خود يك سياره‌اي مستقل گرديد. بدين شيوه ۹ سياره منظومه شمسي: عطارد، زهره، زمين، مريخ، مشتري، زحل، اورانوس، نپتون و پلوتو و همه‌ي ماه‌هاي آنها پاي به عرصه وجود گذاشتند.
انرژي حاصله از اين تصادم‌ها، موجب افزايش حرارت سطح سياره‌ها شد و در نتيجه باعث رهايي بخارها و گازها گرديد. در همان دوران فساد تدريجي اورانيوم، توريوم و پتاسيم، بر حرارت درون سيارگان افزود و گازها و بخارهاي بيشتري را رها ساخت. در اثر قدرت جاذبه بيشتر اجرام بزرگ‌تر، مانند زهره، زمين و مريخ، اين گازها بر فضاي سطح هر سياره و اقمار آنها جوي به وجود آوردند كه به تدريج به سبب نبودن جاذبه‌ي كافي در فضا، بعضي از اين اجرام جو خود را از دست دادند.( به همين طريق مريخ نيز كه براي مدت اولين يك ميليارد سال حيات خود داراي رودخانه‌هايي از آب بود، به تدريج قسمت اعظم جو، آب‌ها و و كليه موجودات زنده ميكروسكپي خود را كه به وجود آمده بودند، از دست داد و به صورت صحراي خشك‌زار امروزه خود و با فقط كمي شبنم و يخي را كه در دو قطب آن باقي مانده، درآمده است)
در همان حال كه بخار آب و كربن‌دي‌اكسيد ابرهاي متراكمي را به وجود آوردند و زمين نيز به تدريج رو به سردي گراييد، جو زمين به چنان نقطه بحراني رسيد كه ديگر نتوانست بر تراكم خود بي‌افزايد و ابرها به جاي اين كه ضخيم‌تر شوند، انبار رطوبت خود را به صورت باران رها كرد و سيلاب‌ها از آسمان بر زمين سرازير شد. ادامه باران تا ميليون‌ها سال ادامه داشت تا سرانجام نواحي ژرف و گود زمين را پر كرد و اقيانوس‌ها، درياها و درياچه‌ها را به وجود آورد.
با همين ريزش‌هاي متوالي، كربن‌دي‌اكسيد كه به آساني در آب حل مي‌شود،(نوشابه‌هاي گازدار) در آب اقيانوس‌ها حل شد و اين تركيب با در آميختن مواد شيميايي ديگر در ژرفاي درياها، سنگ‌هاي آهكي و مرمر و ديگر مواد مشابه را ساختند، بنابراين كربن‌دي‌اكسيد به طور مداوم از جو زمين به كف اقيانوس‌هاي اوليه منتقل گرديد و بعدها اين لايه‌ها با بيرون آمدن از قعر آب‌ها تشكيل خشكي‌هايي را دادند كه ما امروز روي آنها زندگي مي‌كنيم.
مطالب مرتبط
برچسب ها: كره زمين چيست؟
، کره زمین
X Share
نظر شما
به روایت مذهبی ها
نظرسنجی
کرونا چه خواهد شد؟
آخرین اخبار
پربازدیدترین
خبری-تحلیلی
اخلاق و عرفان
سیره علی بن ابیطالب(ع)
سیره رسول الله(ص)
تاریخ صدر اسلام
تاریخ معاصر
زمین
سلامت و تغذیه
نماز و احکام
کتاب و ادبیات
نظامی
کمپر و ون لایف
شیطان و گناهان
روشنفکری دینی
مرگ
آخرالزمان