نبرد آردن در جنگ جهانی دوم/۱۹۴۴

متفقین پس از آن كه در اوت 1944 پاریس را آزاد كردند با سرعت در شمال اروپا و غرب پخش شده و با آزاد كردن بلژیك و فرانسه، از راین گذشته و خاك اصلى آلمان را مورد تهدید قرار دادند.

در این زمان پس از شكست متفقین در عملیات هوابرد ماه قبل، هیتلر طرح ضد حمله‏ى بزرگى را تدارك دید كه در آن آلمان‏ها با عبور از راین قواى متفقین را در هلند دچار مشكل كرده و به دونیم مى‏كردند. هدف دیگر این طرح اشغال منطقه‏ى باستونى و دستیابى به مخازن سوخت آمریكایى‏ها بود. براساس این طرح دو لشكر زره‏پوش اس اس با گرفتن این مخازن هم زمان هم مشكل سوخت تانك‏هاى آلمانى را (كه اكنون به دلیل نبود سوخت بدون استفاده بودند) حل مى‏كرد و هم تانك‏ها و نفربرهاى آمریكایى را تا ماه‏ها به دلیل نداشتن سوخت زمینگیر مى‏كرد. مخالفت ستاد ارتش آلمان

فون روندشتت، فرمانده كل قواى آلمان در غرب، با این حمله از همان ابتدا مخالف بود. به اعتقاد او، از این نیروهاى مهاجم باید براى اقدامات مهم‏ترى استفاده كرد. ستاد ارتش آلمان نیز این حمله را نوعى خودكشى مى‏دانست چرا كه معتقد بود آمریكا و انگلیس در حال حاضر آن قدر تانك، سرباز و توپ در اختیار دارند كه هر حمله‏اى به این واحدها در نطقه خفه خواهد شد.

اما هیتلر این نكات را قبول نكرد و به این استراتژى تأكید داشت كه «مهم‏ترین دفاع حمله است» هیتلر على‏رغم مخالفان خود در نهایت در 16 دسامبر حمله به خط دفاعى آمریكا در آردن و رن علیا را آغاز كرد.

در این نبرد سرنوشت‏ساز بازوان ارتش آلمان را ارتش ششم زرهى آلمان و واحدهاى ورزیده‏ى اس اس تشكیل مى‏دادند. اس اس‏ها در حقیقت قواى ذخیره‏ى استراتژیك هیتلر محسوب مى‏شدند و وى از آن‏ها تنها براى نبردهاى سرنوشت‏ساز استفاده مى‏كرد.

پیشروى اولیه

در این نبرد هیتلر مانند قمارباز بزرگى تمام هستى خود را بر صفحه بازى ریخت. هزاران تانك آلمانى در پناه آتش 2000 هواپیماى بمب افكن حمله را آغاز كردند. آمریكایى‏ها كه اصلا انتظار چنین ضد حمله‏اى را از ارتش شكست خورده‏ى آلمان نداشتند كاملا غافلگیر شده و خطوط دفاعى آن‏ها شكافته شد آلمان‏ها از آردن گذشته و به شهر باستونى در 150 كیلومترى بروكسل (پایتخت بلژیك) رسیدند.

سقوط باستونى به معناى در خطر افتادن بلژیك تازه رها شده نیز بود.

بنابراین لشكر 101 هوابرد آمریكا با 15 هزار چترباز براى دفاع از شهر محاصره شده توسط قواى آلمان‏ها انتخاب شد. ورود ژنرال پاتون

آیزنهاور، فرمانده‏ى قواى آمریكا، بلافاصله به مارشال زرهى پاتون دستور داد به هر قیمت مانع ورود قواى زرهى آلمان به باستونى شود. این در حالى بود كه لشكرهاى زرهى آمریكا حداقل یك هفته با شهر مذكور فاصله داشتند.

بنابراین اس اس‏ها مدت كمى وقتى داشتند تا چتربازان معروف لشكر 101 را شكست دهند (لشكر 101 هوابر آمریكا هنوز هم واحد پیشرو آمریكا در نبردهاى قرن 21 است)

اس اس‏ها در پناه تانك‏هاى خود با قدرت تمام خانه به خانه در باستونى پیش رفته اما از بخت بد سروكاران‏شان با مشتى سرباز معمولى نبود بلكه با رنجرهاى آمریكایى طرف بودند كه راه ماندن و مردن را انتخاب كرده بودند.

در نبردهاى مذكور كار به جنگ سرنیزه و استفاده از كارد و سایر سلاح‏هاى سبك نیز رسید اما على‏رغم كشته شدن 4 هزار تفنگدار آمریكایى آن اسلحه را زمین نگذاشتند. این در حالى بود كه به فرمانده‏هان لشكرهاى اس اس خبر رسید قواى پاتون در راه است. نمایش ستون‏هاى فولادین

آمریكا در نبرد با دشمنانش چندان نیاز به «شجاعت سربازان» نداشت چرا كه هر كجا حریف را مقاوم مى‏دید با بسیج انبوهى تانك، هواپیما و كشتى آن‏ها را درهم مى‏كوبید.

ژنرال پاتون نیز در 26 دسامبر با استفاده از ده‏ها هزار تانك و زرهپوش (برخى منابع واحدهاى موتوریزه وى و تانك‏هایش را تا 130 هزار دستگاه نیز ذكر كردند) اكنون به پاى بلندى‏هاى اردن رسیده بود و تانك‏هاى شرمن در مصاف با تانك‏هاى پانزر آلمان‏ها با برخوردارى از برترى وحشتناك عددى، آن‏ها را از سر راه كنار مى‏راندند.

فرماندهان واحدهاى اس اس كه نیروهاى وى در حال نبرد تن به تن در شهر بودند متوجه شدند كه ارتش ششم زهرى آلمانى قادر به مقابله با ستون‏هاى فولادین پاتون نیست و عقب نشسته است حال آن كه براى آنها تنها راه، جنگیدن و یا تسلیم باقى مانده بود. اس اس‏ها «جنگیدن و مردن» را انتخاب كردند و تقریبا از واحدهاى مذكور كسى زنده نماند باقى مانده زرهپوش‏ها و تانك‏هاى آلمانى نیز به شرق راین و داخل خاك آلمان عقب‏نشینى كردند.

نتیجه‏ ى نبرد

نبرد آردن را مى‏توان آخرین تحرك آلمان براى عقب انداختن «سرنوشت محتوم شكست» دانست اما شكست اردن سبب شد تا آلمان بهترین سربازانش را براى حمله بیهوده از دست بدهد و نه تنها موفق به دسترسى به منابع سوخت متفقین نشود بلكه باقى مانده‏ى سوخت تانك‏هایش را نیز بر سر این حمله بگذارد تا آن جا كه ژنرال مانتوفل، جانشین فرمانده‏ى قواى آلمان در جبهه غرب، علل فروپاشى ارتش آلمان در ماه‏هاى آخر جنگ را انجام همین عملیات غیرمنطقى مى‏داند.

این شكست سبب شد تا آمریكایى‏ها در 7 مارس 3) 1945ماه بعد) از رود رن گذشته و 50 روز بعد در برلن باشند. آرنهایم یا آردن آخرین میخ‏ها بر تابوت جاه‏طلبى‏هاى هیتلر بودند.

البته نباید از یاد برد كه سربازان آلمان‏ها نیز در این نبرد بسیار دلیرانه جنگیدند و آن گونه كه به آن‏ها اطلاع داده شده بود قرار بود آن‏ها تنها «پیشقراول» باشند اما بعد حتی به آن‏ها گلوله هم نرسید.

مطالب مرتبط

Stumble Upon Delicious

Cloob Digg

نظر شما

به روایت مذهبی ها

آخرین اخبار


	بله

	خیر