متأسفانه درباره واردات خودرو و پیامدهای آن در جامعه کجفهمی وجود دارد و به نظر میرسد خودروسازان پشت نقاب تولیدکننده خود را پنهان میکنند تا بیکیفیتی محصولات خود را بپوشانند.
واردات خودرو بههیچعنوان به زیان مردم یا نیروی کار ایرانی نیست. مردم از محصولات بیکیفیت خودروسازان داخلی که با قیمت بسیار بالا فروخته میشود خسته شدهاند، درحالیکه پیشازاین، با آزادی واردات خودرو، خودروسازان داخلی نمیتوانستند با توجه به فضای رقابتی بازار، قیمت را تا این اندازه بالا ببرند.
از طرفی واردکنندگان با توجه به حقوق و عوارض خودرو باید با ۱۲۰ درصد مازاد قیمت، خودروی خارجی را به مردم میفروختند، که این هم بهنوبه خود سقف حمایتی بزرگی را برای تولیدکننده ایجاد میکرد. خودروی خارجی هیچگاه سهمی بیش از ۳ درصد از کل بازار کشور را نداشته است و ۹۷ درصد بازار سهم خودرویهای ساخت داخل بوده است. سهم ۳ درصدی هیچگاه تهدیدی برای سهم ۹۷ درصدی نیست و باید دید منافع چه کسانی در بیرقیبی و انحصار خودروسازان در ایران است.
اکنون مهمترین نکته در مورد واردات خودروی خارجی به کشور، مسئله ارز و استفاده از ارز متقاضی است، به این معنا که از سرمایههای خارج از کشور استفاده کنیم. نکته دیگر، واردات خودروی کمکارکرد خارجی است تا به تقاضای بازار پاسخ داده و قیمتها کاهش پیدا کند.
در چند سال اخیر، بهواسطه تصمیمهای غلط بسیاری از مشاغل مرتبط با واردات خودرو از بین رفته است. زمانی که دولت واردات را محدود و ممنوع کرد، به صنایع وابسته توجهی نکرد و به دلزدگی سرمایهگذاران دامن زد. اگر واردات خودرو آزاد شود، بازار ایران قابلیتهای بسیاری دارد تا خودروهای کمکارکرد و باکیفیت و بهینه مصرف را به کشور وارد کند. امیدواریم پس از چند سال محدودیت، سرمایهداران و شرکتهای نمایندگی جرئت حضور در بازار ایران را پیدا کنند چراکه با توجه به رفتارهای دولت، ریسک سرمایهگذاری در این بازار بالا رفته است.
منبع: وبسایت اتاق بازرگانی ایران