اصل «ولايت فقيه» با 53 رأي موافق، 8 رأي مخالف و 4 رأي ممتنع از مجموع آراء 65 نماينده حاضر در جلسه خبرگان قانون اساسي در مورخه بیست و یکم شهریور هزارو سیصد و پنجاه و هشت، به تصويب رسيد.
عصراسلام: علی گلزاده غفوری، رحمت الله مقدم مراغه ای، عزت الله سحابی، احمد نوربخش، و ابوالحسن بنی صدر، شیخ مرتضی حائری یزدی محمد جواد حجتی کرمانی و حمیدالله میرمراد زهی از علمای اهل سنت سیستان و بلوچستان.
گفته می شود سید محمود طالقانی از مخالفین این اصل بود که قبل از رای گیری در نوزدهم شهریور پنجاه و هشت فوت کرد.
مجلس بررسی نهایی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران یا همان مجلس خبرگان قانون اساسی پس از پیروزی انقلاب در پی انتخابات تاریخ ۱۲ مرداد ۱۳۵۸، در روز ۲۸ مرداد ۱۳۵۸ با ۷۵ نماینده تشکیل شد. ریاست آن بر عهده حسینعلی منتظری بود. وظیفهٔ آن بررسی نهایی قانون اساسی، برای تصویب توسط مردم بود. درابتدا قرار نبود مجلس خبرگان قانون اساسی تشکیل شود و قرار بر این شده بود که تکلیف قانون اساسی با همهپرسی مشخص شود، اما پس از صحبتهای فراوان تصمیم بر این شد که این قانون در مجلسی با نام مؤسسان طرح و پس از بررسی تصویب شود.
در روز ۲۸ مرداد ۱۳۵۸، مجلس خبرگان قانون اساسی، با پیام امام خمینی گشایش یافت. در ابتدای جلسه، سید حسین خادمی نماینده مردم اصفهان، به عنوان مسن ترین عضو این مجلس، ریاست آن را به عهده گرفت. سپس در رقابت میان سید محمود طالقانی و حسینعلی منتظری، منتظری به ریاست این مجلس رسید. وی پس از چندی به علت توان مدیریتی سید محمد بهشتی، مدیریت جلسات را به او واگذار کرد. با تلاشهای حسینعلی منتظری (رئیس) و سید محمد بهشتی (نائب رئیس) پس از سه ماه، کار تدوین آن در ۲۴ آبان ۱۳۵۸ به پایان رسید. این قانون اساسی شامل ۱۲ فصل و ۱۷۵ اصل و یک مقدمه و موخره بود که در تاریخ ۱۲ آذر ۱۳۵۸ به تصویب نهایی ملت ایران رسید.