نبرد "ارتفاعات سیلو" یکی از خونین ترین نبرد های جنگ جهانی دوم بود که در آن ۱ میلیون سرباز ارتش سرخ با ۲۰۰۰۰ هزار تانک و توپ به رهبری گئورگی ژوکوف در برابر ۱۰۰ هزار سرباز و ۱۲۰۰ تانک و توپ آلمانی ارتش نهم به رهبری تئودور بوسه، صف آرایی کردند.
این نبرد از آن جهت حائز اهمیت بود که ارتفاعات سیلو به "دروازه های برلین" مشهور بودند. نبرد ارتفاعات سیلو که طی ۴ روز از ۱۶ تا ۱۹ آوریل سال ۱۹۴۵ صورت گرفت.
یکی از آخرین نبردهای از پیش تعیین شده جنگ جهانی دوم بود. نیروهای شوروی تحت فرماندهی ژوکوف در حالی برای شکستن خطوط آلمانها متحمل ۳۰٬۰۰۰ تلفات شدند که نیروهای آلمانی ۱۲٬۰۰۰ نفر کشته دادند.
در روز چهارم یعنی ۱۹ آوریل، ارتش اول بلاروس آخرین خط دفاعی ارتفاعات سیلو را درهم شکست و در نتیجه چیزی بجز نیروهای از هم گسیخته آلمانی بین آنها و برلین وجود نداشت. نیروهای لشکر اول اوکراین هم که در روز قبل از آن فورست را اشغال کرده بود در حال سرازیر شدن به دشت وسیع بودند. جبهه قدرتمندی از گاردهای سوم ارتش به فرماندهی گوردوف و لشکرهای گارد زرهی سوم به فرماندهی ریبالکو و گارد زرهی چهارم للیوشنکو درحالی در جهت شمال شرق به سمت برلین حرکت میکردند که بقیه لشکرها به سمت غرب و بخشی از ارتش ایالات متحده واقع در جنوب غرب برلین و در حاشیه رود الب حرکت میکردند.
با این پیشرویها، نیروهای ارتش شوروی بین ارتش ویستولا در شمال و ارتش مرکزی آلمان در جنوب شکاف ایجاد کردند. در پایان روز، جبهه شرقی آلمان واقع در شمال فرانکفورت در نزدیکی سیلو و در جنوب در نزدیکی فورست دیگر وجود خارجی نداشت. این پیروزیها اجازه داد که دو جبهه روس، ارتش نهم آلمان را در منطقهای وسیع در غرب فرانکفورت محاصره کنند.
تلاشهای ارتش نهم آلمان برای شکستن محاصره و گریز به سمت غرب منجر به نبرد هالب شد. تلفات وارد شده به نیروهای شوروی بسیار بالا بود. بیشتر از ۲۸۰۷ دستگاه تانک شوروی از ۱ تا ۱۹ آوریل نابود شدند که حداقل ۷۲۷ مورد از آنها در ارتفاعات سیلو از بین رفتند. در این نبرد علیرغم پیروزی های اولیه مدافعان آلمانی،در نهایت ارتش سرخ پیروز و بعد چند روز ارتش نهم ورماخت به طور کلی نابود و محاصره برلین تکمیل شد.