آيات كريمه و احاديث شريفه با لسانهاي متفاوت و بيانهاي گوناگون، بقا و تطوّر و تجسم اعمال را تعليم ميفرمايند.
عصراسلام: مثلاً چنين ميفهمانند كه: آدمي چنان كه در اين زندگي، ذخيره لازم دارد، براي زندگي آينده خود نيز، ناچار بايستي توشهاي تهيه ببيند، و اين زاد حتماً بايد از اين زندگي برده شود؛ اين توشه براي هر كسي، فقط از اعمال خود او فراهم ميشود، و همين اعمال هستند كه از انسان باقي ميمانند و براي او لوازم زندگي اخروي ميشوند.
چيزي كه مهم است اين است كه: بعضي از آيات و احاديث، چنين دلالت ميكنند كه تمامي دارايي هر كسي در آخرت، همين است كه از دنيا با خود ميبرد، و انسان در آخرت، جز مقداري از اجزاي اين جهان، چيز ديگري نخواهد داشت و آدمي پس از آن كه در بهشت و يا در دوزخ مستقر ميگردد، و ارث زمين شمرده ميشود.
خداوند متعال فرموده:
تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوي؛ و ايضاً: قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ ـ الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ ـ وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ ـ وَ الَّذِينَ هُمْ لِلزَّكاةِ فاعِلُونَ ـ وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ ـ إِلاَّ عَلي أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ ـ فَمَنِ ابْتَغي وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ ـ وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ ـ وَ الَّذِينَ هُمْ عَلي صَلَواتِهِمْ يُحافِظُونَ ـ أُولئِكَ هُمُ الْوارِثُونَ ـ الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيها خالِدُونَ؛
يعني مؤمنان، بهشت را از دنيا ارث ميبرند و آن گاه كه مبعوث شدند داراي فردوسي ميشوند كه از جهان كنوني ارث ميبرند.
یکی از شاگردان شیخ رجبعلی خیاط که نزدیک به سی سال با ایشان بوده نقل میکرد که: شیخ به من میفرمود:
« روح شخصی از علمای اهل معنا - که ساکن یکی از شهرهای بزرگ ایران بود - را در برزح دیدم که تأسف میخورد و مرتب بر زانوی خود میزد و میگفت: وای بر من، آمدم، و عملی خالص برای خدا ندارم!
از او پرسیدم که چرا چنین میکند؟ پاسخ داد: در ایام حیات، روزی با یکی از اهل معنا که کاسب بود برخورد کردم، او مرا به برخی از خصوصیات باطنی خود متذکر ساخت، پس از جدا شدن از او تصمیم به ریاضت گرفتم، تا مانند آن شخص دیده برزخی پیدا کنم و به مکاشفات و مشاهدات غیبی دست یابم. مدت سی سال ریاضت کشیدم تا موفق شدم، در این هنگام مرگم فرا رسید، اکنون به من میگویند: تا آن هنگام که آن شخص اهل معنا تو را متذکر ساخت گرفتار هوای نفس بودی، و پس از آن تقریباً سی سال از عمر خود را صرف رسیدن به مکاشفات و رؤیت حالات برزخی کردی، اینک بگو: عملی که خالص برای ما انجام دادهای کدام است؟!