سوالی که همیشه از مذهبیون مخصوصا شیعیان پرسیده می شود، این است که مخترعین، مکتشفین و به طور کلی کسانی که به جامعه ی بشری خدمت کرده اند، علی رغم این که کافر هستند، به بهشت می روند یا جهنم
سوالی که همیشه از مذهبیون مخصوصا شیعیان پرسیده می شود، این است که مخترعین، مکتشفین و به طور کلی کسانی که به جامعه ی بشری خدمت کرده اند، علی رغم این که کافر هستند، به بهشت می روند یا جهنم؟
قبل از پاسخ به این سوال باید سوال کلی تری را پاسخ بدهیم.
معیار بهشت و جهنم چیست؟
ایمان به خدا یا خدمات بشری؟
اگر خدمات بشری معیار بهشت و جهنم باشد، آن کسانی که از هوش و توانایی لازم برای ارائه ی خدمات بشری ناتوانند به جهنم می روند؟
یا به طورخلاصه در قامت همین صورت مساله می پرسیم:
⁉️آیا کسانی که برق را اختراع نکرده اند، به جهنم می روند؟
باز هم از سوال کننده، سوال دیگری می پرسیم:
⁉️اگر ادیسون مرتکب ضایع کردن حق الناس در سطحی وسیع، گسترده و خانمان سوز شده باشد و اتفاقا شما همزمان با او باشید و از ظلم او دچار خسارت های مادی و روحی فراوان شده باشید، این بار چه خواهید گفت؟ باز هم معیار بهشت و جهنم را منطبق بر اختراع برق تعریف می کنید؟
مساله این است که بهشت و جهنم، یک اختراع بشری یا یک قانون اجتماعی نیست. یک واقعیت بیرونی است که معیارهایش را همان خدای بهشت و جهنم باید بگوید و نه دیگران و نه احساسات.
غایت بهشت، مبتنی بر دوست داشتن واقعی خداوند و تعبد و خضوع در برابر او و همچنین فرمانبرداری از او و کتب و رسولان اوست و غایت جهنم، مبتنی بر دشمنی و مخالفت با خداوند و سرکشی در برابر او و سر باززدن از فرمان او و کتاب و رسولان اوست.