با شهروندان صهیونیست چه کنیم؟

وقتی در اثنا سفرهایم با گردشگران و مسافران صهیونیست روبرو می‌شدم، به این فکر می‌کردم که رفتار من با آنها باید چطور باشد. آن اوایل به حکم ابتدائیاتی که در ذهنم بود تصور می‌کردم که خوب صهیونیست‌ها کفار حربی‌اند و خون کافر حربی هدر؛ باید که پلیسی را همان اطراف خلع سلاح کنم و با اسلحه‌اش به سوی آن صهیونیست‌ها حمله‌ور شوم؛ یا می‌کشم و یا کشته می‌شوم که در هر دو حال سعادت از آن من است.

بعدها که کمی بیشتر فکر کردم دیدم که حمله‌ور شدن به یک خانواده یا مسافر صهیونیست غیر منطقی بنظر می‌رسد. یعنی چه مثلا وسط فرودگاهی به سویش حمله کنم؟ ترجیح دادم وقتی با چنان مسافرانی روبرو می‌شوم، بیشتر گوش‌هایم را تیز کنم و تلاش کنم بفهمم که چه با هم رد و بدل می‌کنند. چیزی هم عایدم نمی‌شد چون نمی‌فهمیدم چه می‌گویند. اگر هم می‌فهمیدم باز فرقی نمی‌کرد. به احتمال زیاد حرف‌ها بی‌ربط به دغدغه‌های جهانی من می‌زدند. گفتم بی‌خیال‌شان. به من چه. من کار خودم را می‌کنم.

باز که کمی گذشت دیدم این هم پاک کردن صورت مساله‌ای هست که شهروندان صهیونیست بخش قابل توجهی از آن هستند. اساسا اگر این شهروندان اشغالگر نمی‌بودند مساله فلسطین چنین رخ نمی‌داد. نه آن نگاه داعشی متهورانه به دشمن صهیونیستی صواب بود و نه این سر در زیر برف کردن. هر چه کردم دیدم قوی‌ترین سلاح مبارزه علیه اسرائیل منطق و دلیل و استدلالی است که به آن باور داریم و شلیک این منطق از دهان و زبان و گفتگو که ابزار آن است. باور پیدا کردم که نابودی این رژیم هرچند نیازمند سلاح سخت مقاومت است اما در نهایت این مبارزه نرم است که ضربه آخر را به وجود اسرائیل خواهد زد. سلاح به نرمی آب، آب داخل سطل‌ها، سطل‌هاییکه که جمیع مسلمانان و آزادگان پر از آب کرده‌اند و بر خباثت و نجاستی چون رژیم صهیونیستی خواهند ریخت.

مانند دیگر جاها، مخاطبین اصلی ما نه دولت‌ها که مردمند. در این تخاطب فرقی نمی‌کند که مردم مردم کجایند و البته اینکه مردمند چیزی از بار مسوولیت‌شان کم نمی‌کند. حتی در قبال دشمن صهیونیستی باید نوک پیکان مبارزه‌ی ما به سوی به شهروندان صهیونیست باشد تا منطق‌مان به آنها تفهیم شود. این تخاطب ربطی به دوستی ندارد که اتفاقا بخشی از مبارزه‌ی ماست.

با در نظر گرفتن آنچه گفتم، روایت مستند "متولد اورشلیم" بزعمم بخشی از مبارزه فرهنگی برای نابودی اسرائیل است و تعجب می‌کنم از برخی منتقدین که روایت فیلم را تلاشی برای دوستی با مردم اسرائیل تلقی کردند.

سرباز روح الله رضوی

مطالب مرتبط